بسم الله الرحمن الرحیم
فضایل حضرت امیرالمومنین علی (ع) و قصه ی مدینه
بنــــــــــام تـــــــو ای ابتــــدای همه
سرانجــــــــــام کـــــــار انتهای همه
خداونــــــد دنیــــــــا و عقبی تویــی
گُشاینده ی هــــــــــر معمـــــا تویی
درود تـــــــــو بــــــــر خَتم پیغمبران
سلام تــــــــو بــــــــــر رهبرِ مؤمنان
سلام خـــــدا و نبی بــــــــر علـــــی
درود همه مؤمنــــــــــان بــــــر وَلی
وجـــود علــــــــی سیزده خصلتست
یکــــــــی زان همه بر خلائق بَسَست
تـــــــــــو فرمانــــروای همه مؤمنان
ز عید تــــو کامــــــــل شده دینمان
علی شد بـــــــــــرادر فقط بـــا نبی
نشایـــــــــــد کسی را بغیرش وصی
علــــــــــی از من و من ز اویم بدان
اطاعت کن از او براهش بمــــــــان
مکن جنگ بااوکه جنگ با خداست
علی باحقَست کی حق از اوجداست
اگـــــر حـــــق ولایش درونت نهاد
رهــــــی ازضمیرت، به ایمان گشاد
بِـــــــدان حزب او حزب یزدان بُوَد
ولی دشمنش حزب شیطـــــــان بُوَد
علی حجت حضرت کردگــــــــار
ز او بس فضیلت به خَلق آشکـــــار
عدویش چـــــــه دارد بگو رو کند
زمین و زمـــــــــــان پُر هیاهو کند
نشاید که کــــــاهی بَرِ کوه سخت
کند عرض انــــــدام آن تیره بخت
علی کوه ایمان بُوَد ای دغــــــــل
چرا میکنی در وِلایش جَـــــــــدل
علــــــــــی ذات حق را بُــوَد آینه
بیـــــــــــا تیــره بختی ز دینت بِنه
علی قاسِم نـــــــــــار و جنّت بُوَد
علــــــی در قیامت هم حُجَّت بُوَد
هر آنکس که گردد جــدا از علی
بـــــــدان کافرست کُفرِ او منجلی
بــــــدان شیعیانش به محشر تمام
همه رستگارند بـــــــه شُربِ مُدام
علی جـــــــــــانِ جانان زهرا بُوَد
علی روحِ ریحــــــــــان زهرا بُوَد
علی بود و زهــــــرا ز پشت دری
ز جان ناله زد تو مــــــــرا رهبری
علی بود ودستش زکین بسته بــود
ز جور زمین و زمــــان خسته بود
علی بود و درمــــان دَردَش نبــود
علی را زِبودن در اینجـــا چه سود
علی بود و گلخــــانه در دود و آه
بدستان بسته جنایت نمــودی نگاه
علی بود و گلـــــهای باغش همــه
به آه و فغـــــــــــان در پیِ فاطمه
علی بود وازسنگ،جامش شکست
از این جور در مـــاتم گل نشست
علی بود و سنگ اَجـــل بر سرش
گرفته هدف بــــــازویِ همسرش
علی بود و بَــــــــــــرّاقیِ تیغ تیز
به پهلوی یــــــارش شده در ستیز
علی بود و یــارش ز قامت خَمید
در آن صحنه پرواز یـــارش بدید
علی بود و آنجا دگر جــــــا نبود
کسی از برایش چو زهـــــرا نبود
علی بود و تنهــــــا و بی همنفس
غریبانه بی بــــال و پر در قفس
علی بود و زهرا شکست پهلویش
کنــــــار علی شد سیه بازویش
علی بود و شمعش جانی نداشت
به بغض گلویش توانی نداشت
علی بود وشدخانه اش لاله گون
به پشتش درآمــد، کوثر بخون
علی بود و یــــادی ز خیبر نمود
دریغا پیمبر یـــــدش بسته بود
علی بود و ماتمسرا خــــانه اش
دری سوخته گـــشته آیینه اش
علی بود و غم بود و غمنامه هـــا
علی بود و دم بود زهــــــرا بیا
بُوَد لعنت جنُّ و انسُ و مَلــــک
بــــــه آن غاصبان پلیدِ فـدک
اگر شـــــاد خواهی شود فاطمه
فرستید لعنت به آنهـــــــا همه
«مُبین» فیض مطلق بُوَد مرتضی
زحُبِّ علی جــــــان ما پُر نَما
نصرالدین کریمی (مُبین) از زیاران
****************************************
