امروز روز عیـد خداونـد کبــریاست                             عید فرشتگــان خـدا عیـد انبیاست

عید محمّد عید علی عید فاطمه                             عید ائمه، عیـد امـم، عید اولیـاست

عید کمال نعمت و عیـد تمـام دین                            عید حسین عید شهیدان کربلاست

عید امـامت علـوی، عیـد یأس کفر                           عید هلاک شیطان، عید حیات ماست

پیغمبران مدیحه بخوانید از علی

عیدی خویش را بستانید از علی

عید بزرگ خـالق اکبر مبارک است                            عید بقـای دین پیمبر مبارک است

عید غدیـر بهــر تمــام غدیریـان                                بر مسلمین ولایت حیدر مبارک است

عید بزرگ سـاقی کوثـر ولی حـق                             از ذات ذوالجلال به کوثر مبارک است

چشم یهود چون دل اهل سقیفه کور                       عید غدیـرِ فاتح خیبر مبارک است

امروز- ای تمام ملل!- حیدری شوید

سر تـا قدم زبـانِ ثناگستری شوید

بر گوش جان صدای خداوند اکبر است                       مـداح مـرتضی به زبـان پیمبـر است

گوید که ای تمـام خلایق، وصی من                          از کوچک و بزرگ بـدانید حیـدر است

حیدر که ذوالفقار خدا شیر مصطفی است                 حیدر که فاتح احـد و بدر و خیبر است

حیدر که روز خندق، یک ضرب دست او                      از طاعـت تمـام خـلایق فراتـر است

باور کنید اینکه علی جان احمد است

باور کنید مـن علی‌ام او محمّد است

بـاور کنیـد فاتح خیبر فقـط علی است                       بـاور کنیـد ساقی کوثر فقط علی است

بـاور کنیـد آن کـه شـب لیلـه الـمبیت                        هر لحظه شد فدای پیمبر فقط علی است

بـاور کنیـد از طـرف حـق بـرای مـن                            تنها کسی که گشت برادر، فقط علی است

باور کنید آن که همـه عمر، لحظـه‌ای                        غافل نشد ز حضرت داور فقط علی است

بـاور کنید هـر که علـی باشـدش امام

جنت بر اوست واجب و دوزخ بوَد حرام

این است آن علی که ستوده‌ست داورش                  این است آن علی که خدا خوانده حیدرش

این است آن علی که برای نجات دین                       آمـد نـود جـراحت سنگین بـه پیکرش

این است آن علـی که روایات وحی را                       خوانده است جبریل امیـن در برابرش

این است آن علی که در آیات بی‌شمار                     باشـد خـدای عزّوجـلّ مـدح‌گسترش

این است آن علی که به ظل هدایتش

باشـد تمـام دیـن خـدا در ولایـتش

ای در مکان حقیقتی از لامکان علی                                    وی در زمین امام هزار آسمان علی

ای بنـده‌ای که داده خداییت دست حق                     بر وسعت جهان و به طول زمان علی

جویای دشمنان تو از شش جهت جحیم                   مشتاق دوستان تو بـاغ جنان علی

بـرقع بـزن کنـار ز مــاه جمـال خـود                            آنک بـده جمال خدا را نشان علی

آغوش کبریا همه بیت‌الحرام توست

زیباتـرین کلام خـداوند نام توست

تو نفس احمدی و امامت از آن توست                       تو جان مصطفایی و او نیز جان توست

گویـی هنـوز یکسـره در بــرکه غـدیر                          با صدزبان، رسول خدا مدح‌خوان توست

سوگند می‌خـورم بـه محمّد که رهبری                     بعـد از رسـول، حقِ تو و خاندان توست

آن کس که خواست غصب کند مسند تو را                کمتـر ز خـاک خادمـه آستـان تـوست

وقتی که او به جنگ احد گفت الفرار

آورد جبرییــل بـرای تــو ذوالفقـار

ای سجده شسته روی خود از خاک کوی تو               ای سیل‌هـای رحمت حق آب جوی تو

بی‌آبرویـم، ایــن نبــوَد گـر عقیـده‌ام                           اســلام راسـت آبــرو از آبــروی تـو

خلـوت کننــد چونکـه خـدا و پیمبرش                         باشـد کـلام هـر دو فقط گفتگـوی تو

بالاتــری از اینکــه تمـام بهـشت را                            فردا کننـد هدیـه بـه یک تار موی تو

    در چشم آن که پاک سرشت است یا علی

      دیـدار قنبـر تــو بـهشت اسـت یا علی

در پیکــر تـو روح و روان محمّــد است             در کـام تـو همیشـه زبـان محمّـد است

بگـذار دیگــران ز پـی دیگــران رونــد                           مولای من کسی است که جان محمّد است

قدر و جـلال و شان محمّد از آن توست                      قدر و جلال و شان تو از آن محمّد است

دیـدم هــزار مرتبــه گفتـم هـزار بــار                          در تـو تمـام نـام و نشـان محمّـد است

  “میثم” تو را شنـاخت، تـو مرآت احمدی

نامت خوشت علی است، ولیکن محمّدی

 

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

 

---

غلامرضا سازگار

یکی از اشکالاتی که گاهی از اوقات به ذهن افراد سطحی و کم سواد از سنی و شیعه می رسد این است که چرا نام مولا بصراحت در قرآن به کار نرفته علی رغم این همه قرابت که با رسول خدا صلی الله علیه و آله و بلکه با خود خدا داشته است و علی رغم ادعای شیعه در مورد اهمیت مسئله امامت؟!

حتی کار به جائی رسیده که بعض جهال از شیعه به همین دلیل قائل به تحریف قرآن شده اند.(۱)

جواب های بسیار مناسبی بزرگان ما خصوصا حضرت امام خمینی(ره) به این اشکال داده اند(۲) که معروف ترین آن جلوگیری از وقوع تحریف لفظی قرآن است چرا که کسانی که آتش به در خانه فاطمه زهرا سلام الله علیها بردند و کل احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله را که صحابه در ذیل آیات نوشته بودند به بهانه حفظ قرآن از مخلوط شدن با حدیث، سوزاندند و نهضت حدیث سوزی را به راه انداختند چه باکی داشتند از حذف نام مولا، ولی با این همه، آیات قابل توجهی از قرآن وجود دارد که به اعتراف فریقین در شأن مولا و امامت اوست بدون تصریح به اسم .

اما آنچه حقیر قصد ذکر آن را دارم و آن را در جائی ندیده ام این است که می توان این احتمال را داد که خداوند اسم ایشان را برده اما بگونه ای که از چشم دشمنان مخفی بماند و حتی کسانی که قرآن را از حفظ هستند و بارها آن را تکرار نموده اند بلکه از بسیاری از دوستان حضرت نیز مخفی بماند و آن این آیه می باشد:

« و وهبنا لهم من رحمتنا و جعلنا لهم لسانَ صدقٍ علیّا »(۳)

اولین اشکالی که به ذهن می رسد این است که کلمه « علیا » عَلَم و نام خاص نیست بلکه نعت می باشد برای کلمه « لسان » فلذا در همین سوره چند آیه بعد می فرماید: «و رفعناه مکانا علیا » (۴) در این آیه عَلَم بودن غیر ممکن است کما لایخفی و همچنین در دعای ندبه که به مضمون آیه اشاره رفته است کمی قبل تر از آن این جمله می باشد: «و قدّمت لهم الذکر العلی و الثناء الجلی » .

ما در جواب می گوئیم: این احتمال اگر چه یکی از احتمالات آیه می باشد اما احتمال عَلَم و نام خاص بودن که احتمال مورد نظر ما می باشد دارای مۆیداتی است و قوی تر به نظر می رسد .(۵)

قبل از ذکر مۆیدات ذکر این نکته را لازم می دانم که این مطلب را بنده بعنوان قوی ترین احتمال از بین محتملات آیه می گویم نه به این شکل که بطور جزمی بگویم مراد آیه آن است که من می گویم که چرا که در این صورت دچار تفسیر به رأی خواهم بود .(۶)

خداوند در قرآن از حضرت ابراهیم علیه السلام نقل می کند که ایشان

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، آیت‌الله ناصر مکارم‌شیرازی صبح امروز در درس خارج فقه خود که در مسجد اعظم قم برگزار شد، با اشاره به این‌که مناسبت‌های تاریخی شیعه در این سال‌های اخیر پرشکوه‌تر از سابق برگزار می‌شود، گفت: عاشورا با عاشوراهای قدیم خیلی تفاوت پیدا کرده و بسیار وسیع و گسترده شده است و عید غدیر خم نیز بسیار بزرگتر از سابق برگزار می‌شود.

وی افزود: همچنین مسائل مربوط به امام زمان (عج) نیز نسبت به گذشته باشکوه‌تر و دامنه‌دارتر است و مسئله ولایت پررنگ‌تر از سابق در حال مطرح شدن است.

این مرجع تقلید ادامه داد: در این میان باید مراقب بود که افراط و تفریط به این مسئله لطمه نزده و باید با اعتدال این ایام‌الله گسترش یابند و نباید چهره این ایام با مسائل نادرست خدشه‌دار شود.

وی در ادامه با اشاره به حدیثی از امام هادی (ع) عنوان کرد: باید افراد از تملق دوری کرده و به جای آن حسن نیت داشته باشند چراکه مسئله تملق از بلاهایی است که در جوامع بشری از قدیم‌الایام وجود داشته است و امروز هم متاسفانه وجود دارد.

آیت‌الله مکارم‌شیرازی با اشاره به این‌که افراد بی‌شخصیت با تملق سر کار آمده و افراد با شخصیت کنار زده می‌شوند، گفت: از طریق تملق افراد ناصالح و بی‌شخصیت به پست و مقام می‌رسند و با این کار ضایعه بسیار بزرگی در جامعه پیدا می‌شود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این‌که امسال توسط تشکیلات سعودی ۶ میلیون کتاب بر ضدشیعه منتشر شده است، ادامه داد: ۶ میلیون عدد بسیار بزرگی است و میلیاردها هزینه دارد.

این مرجع تقلید اظهار داشت: سرمایه اصلی این کتاب‌ها غالباً دروغ و تهمت

پدید آورنده : غلامحسین زینلی

نقل از مجله فرهنگ کوثر > اردیبهشت ۱۳۷۶، شماره ۲/صفحه ۴۸

بحث از علامه امینی(ره) و اثر پر مغز و جاودانه اش، کتاب «الغدیر» و نمایاندن عظمتهای این اثر و پدید آورنده آن، آنچنانکه نه حقی از این اثر بی نظیر ضایع گردد و نه از آن مؤلف بی بدیل، الحق کاری است بس مشکل. امینی، متفکر و پژوهشگری است عمیق، همه سو نگر و جامع الاطراف، که همه خوبیها و زیباییها و بایدهای یک نویسنده برجسته و ممتاز را در خود فراهم آورده است. و اگر او را در دایره تحقیقات و پژوهشهای دینی، جزء نوادر و نوابغ مسلم، به حساب آوردیم، سخنی به گزاف نگفته ایم. در چند دهه اخیر در اندیشه ارباب فرهنگ و ادب، در کشور ما و سایر بلاد اسلامی، دو واژه «امینی و الغدیر» با هم متلازم گشته اند، قدر و منزلت این اثر بزرگ و آن دانشمند کم نظیر، هنوز بر بسیاری از طبقات اجتماع ما، حتی طبقات تحصیل کرده و مراکز دینی پوشیده است. آنها هم که با «الغدیر» آشنایند، غالبا اطلاعاتشان از حد کلیات فراتر نمی رود، و همین قدر می دانند که «الغدیر» اثر بزرگی است که توسط یکی از عالمان طراز اول اسلام و تشیع پدید آمده است. و اما اینکه این کتاب، پیام آور چه رسالتی است؟ و حول محور چه موضوعاتی بحث می کند؟ و چه معارفی، با چه سبک و ویژگیهایی در این کتاب طرح گشته است؟ بر بسیاری از مردم، بلکه بر بسیاری از طبقات تحصیل کرده و خواص نیز پوشیده مانده است، بنابراین هم «امینی » و هم «الغدیر» هنوز جایگاه واقعی خود را در جامعه ما پیدا نکرده و همچنان مهجور مانده اند. امروز، در عصر انقلاب شکوهمند اسلامی، یکی از کارهای که باید به جد به آن پرداخته شود، معرفی این گونه دانشمندان و این گونه آثار است، تا نسل جوان با گذشته فرهنگی خود آشنا شوند، و الگوهای مناسب را بشناسند و از آن پیروی کنند. در این فرصت ما بر آنیم تا در حد وسع خویش، برخی از امتیازات و ویژگیهای این اثر بزرگ را بیان نماییم تا طبقات مختلف جامعه ما، بیش از پیش با «الغدیر» آشنا شده و از معارف بلند آن بهره مند گردند. اکنون نظر خوانندگان گرامی را به مواردی از این ویژگیها جلب می کنم: ۱- شاهکار ادبی: بدون تردید «الغدیر» یکی از شاهکارها و متون معتبر و مستحکم ادب عربی است، و از این جهت با معتبرترین متون ادب عربی که توسط دانشمندان و ادبای عرب زبان پدید آمده است قابل مقایسه و برابری است، اهمیت این قضیه وقتی به خوبی روشن می شود که بدانیم نویسنده این اثر شگرف ، یک دانشمند غیر عرب و ایرانی و ترک زبان است. و نشانی است از استعداد، تلاش، کوشش، هوشمندی و نبوغ فرزندان ایران; [زیرا تا آنجا که ما اطلاع داریم نمونه های فراوانی از دانش پژوهان ایرانی را می توان سراغ گرفت که برای تحصیل علم دین به حوزه نجف اشرف، یا سایر حوزه های عتبات مقدسه هجرت نموده و در شعر و نثر و به طور کلی در ادب عربی سرآمد دانشمندان دوران خود

 

یه روز یه ترکه؛

اسمش ستارخان بود، شاید هم باقرخان…؛ خیلی شجاع

بود، خیلی نترس …؛

یکه و تنها از پس ارتش حکومت مرکزی براومد! جونش رو

 

---

اعتراف می‌کنم وقتی داداشم دو ماهش بود خندون

رفتم تو آشپزخونه، مامانم گفت نارنگیتو خوردی؟

گفتم آره، تازه به آرشم دادم! بیچاره مامانم بدو بدو

رفت نارنگی رو از حلقش کشید بیرون!

 

---

 

اعتراف می‌کنم کلاس اول دبستان بودم تحت تأثیر این حرفا که نباید به غریبه آدرس خونتون رو بدید، روز اول به راننده سرویس آدرس اشتباهی دادم و از یه مسیری، الکی تا خونه پیاده رفتم و تازه فرداش موقعی که سرویس دنبالم نیومد، شاهکارم معلوم شد!

اعتراف می‌کنم خنده‌دارترین کار زندگیم این بود که سعی کردم مفهوم ای دی اس ال رو برای مادربزرگم توضیح بدم!!

اعتراف می‌کنم تو عروسی نشسته بودم که یک بچه ۳ ، ۴ ساله اومد یک هسته

 

 

---

 

تا حالا پیش خودتان تصور کرده‌اید که اگر روزی زن

شما، در محل کارتان، رئیس شما بشود، چه عواقبی

خواهد داشت؟

 

 

---

 

 

اگر مایلید تا گوشه‌ای از عواقب شوم این وضعیت را دریابید، این مطلب را تا آخر، به دقت مطالعه کنید تا به عمق فاجعه پی ببرید!

 

اگر یک روز، چند ساعت دیر به محل کارتان برسید:

 

واکنش همسر و البته رئیس شما : این چه موقع اومدن به سر کاره؟ می‌دونی ساعت چنده؟ چرا اینقدر دیر اومدی؟ چیکار می‌کردی؟ کجا بودی؟ با کی بودی؟ نکنه یه زن دیگه

 

در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله در خطبه وسیله در شوراى شش‏نفره در روزگار عثمان در میدان جنگ جمل در صحنه صفین در مسجد کوفه در میدان کوفه در مسجد کوفه پس از جنگ نهروان موارد دیگر

با این که بیشتر مسلمانان صحت‏ حدیث غدیر و اعلام ولایت امیرمؤمنان على علیه السلام را پذیرفته‏ اند و غالبا آن را از احادیث قطعى و متواتر مى ‏دانند، باز گروهى چنین مى ‏پرسند: اگر واقعا حادثه غدیر خم اتفاق افتاده و بسیارى نیز شاهد آن بوده‏ اند، چرا شخص امیرمؤمنان علیه السلام براى اثبات حقانیت‏ خود هرگز از آن بهره نگرفت؟ در باور این گروه عدم استشهاد حضرت به حدیث غدیر نشان ‏دهنده این حقیقت است که یا واقعه‏ اى به نام غدیر در تاریخ تحقق نیافته، یا بر فرض تحقق بر امامت ‏حضرت دلالت نداشته است.

در پاسخ این مطلب باید گفت: اگر حدیث غدیر را از احادیث قطعى و متواتر ندانیم، باید بپذیریم که در میان احادیث پیامبر اکرم(ص) و مطالب تاریخى مورد قطعى و متواتر وجود ندارد؛ علاوه بر این، این ادعا که امیرمؤمنان(ع) براى اثبات حقانیت ‏خود به حدیث غدیر استناد نکرده، خود شاهد بى‏ اطلاعى و ناآگاهى گوینده آن است.

بررسى اجمالى کتاب هاى معتبر و مورد قبول فرقه‏ هاى گوناگون اسلامى نشان مى‏ دهد که حضرت على(ع) بیش از ۲۲ بار پیرامون غدیر و استشهاد به آن سخن گفته است. هر چند این موارد در حوصله این مقاله نمى ‏گنجد و نیازمند فرصت‏ بیشتر است، ولى براى نمونه تنها ده مورد آن را نقل و در بقیه موارد تنها به ذکر منابع بسنده مى ‏کنیم.

در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله

۱٫برابر آنچه از منابع تاریخى به دست مى ‏آید اولین موردى که حضرت على علیه السلام حدیث غدیر را مطرح فرمود، بعد از رحلت پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله بود. وقتى حضرت را براى بیعت ‏به مسجد آوردند، آن بزرگوار با بیان حقانیت ‏خود خلافت مسلمین را از آن خویش دانست و از بیعت امتناع کرد. بشیر بن‏ سعد انصارى برخاست و گفت: اى ابوالحسن، اگر انصار قبل از بیعت ‏با ابوبکر این کلام را مى‏ شنیدند، حتى دو نفر درباره بیعت‏ با شما اختلاف نمى‏ کردند. حضرت در جواب

عباس براتی‌پور

تا شد به روی دست نبی (ص) مرتضی (ع) بلند
شد رایت جلال خدا برملا بلند
بشنید چون که نغمه «یا ایهاالرسول»
گردید منبری همه از پشته‌ها بلند
مرآت پاک لم‌یزلی، آیت جلی
شد بر سریر دست حبیب خدا بلند
آیین پاک ختم رسل ناتمام بود
گر بر نمی‌شد آن مه برج ولا بلند
هنگامه شد به کوری چشمان دشمنان
شد بانگ مرحبا ز همه ما سوی بلند
خورشید دین، سپهر یقین، ختم مرسلین
شد زین سبب میان همه انبیا بلند
تا شد به عرش دست نبی ماه عارضش
شد این ندا ز بارگه کبریا بلند
تکمیل شد شریعت پاک محمدی
چونان که گشت دین خدا را لوا بلند
ای مظهر صفات خداوند لایزال
وی از تو آسمان ولایت به پا بلند
هرجا که بود پیکر هر ناتوان به خاک
هر جا که بود ناله هر بی‌نوا بلند
هر جا که بود طفل یتیمی سرشک‌بار
هرجا که بود شعله شور و نوا بلند
از بهر دستگیری آنان سپندوار
یک‌باره می‌شد ید مشکل‌گشا بلند
تا خانه‌زاد خود کُنَدَت کردگار پاک
بهرت نمود خانه خود را بنا بلند
آهنگ «تفلحوا» چو شنیدی ز کوی دوست
و آواز خوش چو شد ز حریم حرا بلند
یک‌باره دست بیعت خود را از روی شوق
کردی به سوی شمس رُسل، مصطفی بلند
مدحت‌گر تو ذات جلالت مأب حق
مدح تو کرده با سخن «هل اتی» بلند
پا بر حریم خانه چون بگذاری از شرف
فریاد شوق می‌شود از بوریا بلند
با ذوالفقار تو همه جا آشکار بود
دست بلند شیر خدا، «لافتی» بلند
ما ریزه‌خوار خوان ولای توایم و بس
از لطف توست این که بُوَد بخت ما بلند
خمّ غدیر بود و به قدرت خدا نمود
جاه و جلال آن دُر یکدانه را بلند
در پهن دشت ظلمت کفر و نفاق و کین
همواره بود آیت شمس الضّحی بلند
باب المراد اهل جهانی و می‌کنند
بر آستان قدس تو دست دعا بلند
ای نفس قدرت ازلی، – یا علی – نمای
نخل شکوه نهضت «روح خدا» بلند
ما پیروان مکتب سرخ ولایتیم
گر می‌زنیم گام سوی کربلا بلند
عرش خدا زغصه بلرزاند، آن زمان
تیغی که گشت بر سر آن مقتدا بلند
تا مست جام توست «براتی» به روزگار
سر می‌کند به عشق تو روز جزا بلند