قناعت، از فضیلت های مهم اخلاقی و صفات پسندیده انسانی است که از گرفتار شدن انسان به رذیلت دنیادوستی که ریشه همه خطاهاست، جلوگیری می کند.

برخورداری از بی نیازی مادی و داشتن ثروت و امکانات بیشتر مالی، یکی از خواست های مهم افراد بشر در زندگی است. اغلب به خاطر افراط، عده ای آن چنان فریفته مال و ثروت می شوند که تمام لحظات زندگی شان را صرف تحصیل آن می نمایند و گمان می کنند که با این روش به بی نیازی دست خواهند یافت؛ غافل از آنکه فقر و دارایی ریشه در نفس آدمی دارند. اگر انسان به تهذیب نفس بپردازد، در عین کم داشتن قانع و بی نیاز می شود، ولی اگر از این امر غفلت کند و حرص و آز در وجود او ریشه بدواند، هرقدر ثروتمند باشد، بی نیاز نمی شود.

قناعت، از فضیلت های مهم اخلاقی و صفات پسندیده انسانی است که از گرفتار شدن انسان به رذیلت دنیادوستی که ریشه همه خطاها

تو با منی همه جا ، من ترا نمی بینم

نشسته ای به همه ، حالتی به بالینم

تو با منی چو نفس بیصدا و پیوسته

همیشه در همه جا، ای نگار دیرینم

بجویمت به سما و تو در برم باشی

برفت بهر وصال تو، از کفم ، دینم

اگر چه هست دلیلت برای من روشن

ز باغ معرفتت، میوه ای نمی چینم

نشاید اَر که بغیرت نگار مه سیما

برای این دل بشکسته، یار بگزینم

ز بس که لاف تو را میزنم به شام و سحر

تهی شده ز درون و همیشه مسکینم

برای من تو ستاندی تمام هستی را

ولی چه سود که من، مست خواب دوشینم

طمع نموده به فرهاد و او به نیرنگی

 ز کف ببرده توان و روان شیرینم

صفا ز گفته اهل وفا بجو تو «مبین»

کسی را محرم رازِ حدیث ِاو نمی بینم

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران/ شنبه ۰۶/۰۸/۱۳۹۱ برابر با یازدهم ذی الحجه ۱۴۳۳

وزن شعر: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

واژه “مخبتین” به معنی متواضعان، از “خَبت” است به معنی زمین هموار، و به گفته برخی زمین هموار و وسیع سپس اخبات به معنی نرمی و تواضع بکار رفته است.  

خبت عبارت است از : تواضع، طمأنینه و خشوع هم گفته می شود. کلمه اخبات یک معنای خاصی است که اگر سه معنای تواضع، طمأنینه و خشوع را با هم جمع کنیم، معنای اخبات است. لازمه اش اینست که ابتدا این سه کلمه را معنا کنیم و بعد ببینیم جمع اینها که اخبات می شود به چه معناست.

*تواضع در مقابل تکبر است. در تکبر یک حالت سرپیچی نهفته شده است. اما در تواضع یک حالت اطاعت و مطیع بودن نهفته شده است. امام صادق فرمودند: کسی که در مقابل خدا تواضع بکند و تکبر نکند خدا او را بالا می برد. هر مخالفتی که از روی علم و عمد صورت بگیرد تکبر در برابر خدا است. 

*طمأنینه به معنای سکون و آرامش است و در مقابل آن عدم ثبات و عدم استقرار قرار دارد. کسی که ثبات ندارد و هر روز رنگی است. یه وقت شاد است و زمانی عصبانی و زمانی خندان و … اما افرادی می بینیم که سجیه اخلاقی

هجر تو یوسف کنعان تا کی؟

سر ز هجرت به گریبان تا کی؟

عالمی در طلبت بی طاقت

تشنه ی چشمه ی حیوان تا کی؟

گوش شیدا به رهت یا مولا

چشم در هجر تو حیران تا کی؟

شده مردم ز تماشا محروم

مردم دیده پریشان تا کی؟

تا به کی در پس ابر غیبت

بشوی از همه پنهان، تا کی؟

لاله با داغ به باغ و نرگس

نگران از غم هجران تا کی؟

مرهم زخم دل خسته وصالت باشد

سینه در هجر تو سوزان تا کی؟

طعنه ها گشته روان از همه سو

بغض ها مانده گلومان تا کی؟

ظلم گسترده به عالم همه جا

شاهد ظلم به یاران تا کی؟

ای خدا از تو فرج میخواهم

ای «مبین» بی سر و سامان تا کی؟

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران جمعه ۹۱/۰۷/۲۸

وزن شعر: فعلاتن فعلاتن فعلن

روانم پر شده،  از رنج و درده

دلم با نفس، دائم در نبرده

دلم گوید که دنیا هست فانی

نشاید عاقلی گردش بگرده

ولیکن نفس می گوید دمادم

ببین دنیای من دل از تو برده

برایم نفسِ سرکش لحظه لحظه

طریق ناکسی ها را شمرده

دل و جان همیشه، در همه حال

بغیر از راه حق، جایی نبرده

نگر احوال اجداد خودت را

ببین دنیا وفا با کس نکرده

دلم سوی خدایم می کشاند

گناهانم حجاب هستند و پرده

اگر بر نفس خود گشتی تو چیره

بدان این خصلت مردان مرده

به دنیا دل مبندا ای خردمند

که خاک تیره ی آن خیلی سرده

سعادت گر بجویی تو «مبینا»

مشو بر مال دنیا دل سپرده

نصرالدین کریمی (مبین) / جمعه ۲۸/۰۷/۱۳۹۱

وزن شعر: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

در قرآن می‌خوانیم:

یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اجْتَنِبُواْ کَثِیراً مِّنَ الظَّنِ‏ّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِ‏ّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُواْ وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضاً أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ‏(حجرات/۱۲)

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! از بسیارى گمان‏ها دورى کنید، زیرا بعضى گمان‏ها گناه است. و (در کار دیگران) تجسّس نکنید و بعضى از شما دیگرى را غیبت نکند، آیا هیچ یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ (هرگز) بلکه آن را ناپسند مى‏دانید و از خدا پروا کنید، همانا خداوند بسیار توبه‏ پذیر مهربان است.

غیبت و پیامدهاى آن‏:

غیبت آن است که انسان در غیاب شخصى چیزى بگوید که مردم از آن خبر نداشته باشند و اگر آن شخص بشنود، ناراحت شود.(۱)

رسول خداصلى الله علیه وآله فرمود: دست از سر مرده‏ها بردارید و بدى ‏هاى آنان را بازگو نکنید، کسى که مُرد، خوبی هایش را بیان کند.(۲) امام صادق‏ علیه السلام فرمود:

زندگی را می توان بهتر سرود

حرف حق را می توان بهتر شنود

عاشقی سخت است، راهش بیکران

عشق را باید ولی جاری نمود

با محبت کیمیاگر می شوی

گفتگویت را شروع کن با درود

بند دل را بند بر غیر خدا

از ازل تا به ابد او بوده بود

در جهان گر مومنی آگاه باش

بهر غیرش هیچ منمایی سجود

بازگشت هر کسی سوی خداست

نیست در غیرش برایت هیچ سود

مومنان پاک با ناز و وقار

می کنند در باغ رضوانش خلود

کافران را هست در روز جزا

آتش سوزان و درد و آه و دود

با زبان الکن خود ای «مبین»

حضرت حق را فقط باید ستود

یکشنبه /۲۳/۰۷/۱۳۹۱

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

بهترین معیار و ملاک شناخت حق از باطل چیست؟

پاسخ این سۆال را مى توان با توجه به آیه ۱ سوره «فرقان» بدست آورد، در این آیه مى خوانیم: «پر برکت و زوال ناپذیر است خدائى که «فرقان» را بر بنده اش نازل کرد، تا جهانیان را انذار کند»(تَبارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعالَمِینَ نَذِیراً)

جالب این که: مبارک بودن ذات پروردگار، به وسیله نزول فرقان، یعنى قرآنى که جدا کننده حق از باطل است معرفى شده، و این نشان مى دهد که: برترین خیر و برکت آن است که :انسان وسیله اى براى شناخت ـ شناخت حق از باطل ـ در دست داشته باشد!

این نکته نیز قابل توجه است که: «فرقان» گاه، به معنى «قرآن»، گاه به معنى معجزاتى که روشنگر حق از باطل است، و گاه در مورد «تورات» به کار رفته است، ولى ،در اینجا با قرائنى که در آیه و آیات بعد است، منظور قرآن است.

در بعضى از روایات، هنگامى که از امام صادق(علیه السلام) مى پرسند: آیا میان «قرآن» و «فرقان» فرقى است؟ مى فرماید: «قرآن اشاره به مجموع

آیات قرآن بر پیامبری وی دلالت صریح ندارد; هر چند بعضی از تعبیرات آیه به این امر اشاره می کند. در بسیاری از روایات اسلامی نیز می خوانیم: «او پیامبر نبود، بنده ای صالح بود.»

«ذوالقرنین » (صاحب دو قرن) چرا به این نام نامیده شده است؟

بعضی معتقدند این نام گذاری به خاطر آن است که او به شرق و غرب عالم که عرب آن را قرنی الشمس (دو شاخ آفتاب) می خواند، رسید.

بعضی دیگر معتقدند این نام به خاطر آن است که دو قرن زندگی یا حکومت کرد. البته در این که مقدار قرن چه اندازه است نیز نظرهای متفاوت وجود دارد.

بعضی می گویند در دو طرف سر او برآمدگی مخصوصی بود و به خاطر آن به ذوالقرنین معروف شد.

 برخی بر این عقیده اند که تاج مخصوص او دو شاخک داشت. از این رو، مبتکر نظریه سوم یعنی «ابوالکلام آزاد» از این لقب برای اثبات نظریه خود بسیار بهره برده است.

از قرآن کریم به خوبی استفاده می شود که ذوالقرنین صفاتی ممتاز