هیچ کی ندیدم تُو نخت نباشه   

      انگاری که باید واست فدا شه

پیر و جوان دارن واست میمیرن     

  خرد و کلان بهونتو میگیرن

با سوادا دنبال تو بیشترن     

 مدارکو برای تو میخرن

آرزوها برای تو درازه       

    واسه همین شدی تو بی اندازه

از زیر تو، غوغایی عالم بپاست   

   صاحب تو، میگه که اون حق ماست

اونایی که از زیر تو رد میشه     

      برای صاحبت خیلی بد میشه

تو رو دارن بعضی ها میپرستن    

    داد میزن ولی خدا پرستن

قبله اونها که فقط تو باشی          

   نمیکنن دیگه اونا تلاشی

صبح تا غروب ،فکر اونا تو هستی     

   شب تا طلوع، ذکر اونا تو هستی

برای اینکه تو واسش بمونی     

    با دشمنش ،میشه رفیق جونی

نگهداریت ،خیلی هزینه داره      

    دور شدن از تو هم ،که دق میاره

دولا میشه، به پشت تو دمادم                   

  برای هر کی ،حتی غیر آدم

چاپلوسیِ هر کسی رو میکنه        

      از هر کسی بجز تو دل میبُره

به زیر دستاشون فقط زور میگن   

    به صاحب تو همه مزدور میگن

از اونجایی که حرف حقّه، تلخه    

      مسافتش با انتقاد تا بلخه

قربون تو، فدای طول و عرضت     

    هیچ موقع مُو، نمیره لای درزت

پشت تو، زیبنده تک سرنشین     

    صندلیِ پشت تو بس دلنشین

صاحب تو، چه کارا که نکرده    

      برای تو، با همه در نبرده

مردونگی رو از همه گرفتی   

     معرفتو پوست کندی تو غِلِفتی

رییس واسش خدای رو زمینه    

      رسم نگهداری میز همینه

هر چی رییس جون میگه وحی مُنزَل   

    چشم بگو وگرنه کارا مختل

ارزش آدما دریغ به میزه         

    واسه اینه که میزه بس عزیزه

میزه عزیز من وفا نداره          

    آدم بی میزه، بلا نداره

خلاصه میزِ بی وفا حسابی        

   قصه تو شده دو صد کتابی

«مبین» ولی تو دل نده به میزت     

  وگرنه میز میکنه ریز و میزت

دلت «مبین» دفتر کارت باشه     

  یاد خدا هیچگاه فراموش نشه

 

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران /

سه شنبه دوازدهم فروردین ماه ۱۳۹۳/