تلقین دائمی به خود در زمان زنده بودن |
|
بسم الله الرحمن الرحیم
رَضیتُ بالله رَبّاً وَ بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلیهِ وَ آلِهِ نَبِیّاً وَ بِالاِسلامِ دِیناً وَ بِالقرآنِ کِتاباً وَ بِالکَعبَه قِبله و بِعَلىٍّ وَلیّاً وَ اِماماً وَ بِالحَسَنِ وَ الحُسَینِ وَ عَلِىِّ بنِ الحُسَینِ وَ مُحَمَّدِ بنِ عَلِىٍّ وَ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بنِ جَعفَرٍوَ عَلِىِّ بنِ مُوسَى و مُحَمَّدِ بنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بن مُحَمَّدٍ وَالحَسَنِ بنِ عَلِىٍّ وَ الحُجَّه بنِ الحَسَنِ صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِم اجمعین اَئِمَّه ، اَللَّهُمَّ اِنِّى رَضِیتُ بِهِم اَئِمَّه فَارضَنِى لَهُم اِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَى ءٍ قَدیرٌ
یعنی : خشنودم که خدای بزرگ پروردگار من است و محمد (ص) پیامبرم و اسلام دینم و قرآن کتابم و کعبه قبله ام و علی امیرالمومنین (ع) پیشوایم و یازده فرزند او همگی پیشوایانم ، خداوندا من خشنودم که آنان پیشوایان منند پس آنان را نیز از من خشنود فرما ، که تو بر همه چیز توانایی .
دسته: احادیث | نويسنده: mobinkarim
|
ارسال نظر
|
|