بیا تا جان دهم پایت، الا ای جان جانانم                                                     

          دمی فارغ شوم از غم، بیایی سوی بستانم

سرشک دوری و هجران،کند بنیاد من ویــران    

       به آبادیِّ این ویران،به نازی کن تو مهمانم

الا ای همنشین دل،انیــس و همـــدم محـفــل    

      هزاران درد وصد مشکل،رسیده برتن و جانم

سحاب رحمتی جـانـا،در ایـن ایـام وانفسـا          

 کویری گشته این دلها،بهاری گشته چشمانم

لطافت را کرامت کن،کرامت را زیـادت کن   

        ملالت را سلامت کـــن،دوای درد و درمانم

می و مطرب بود خامی،سبو بشکستم و جامی   

        فدای موی تو سـاقی،که تنهایی تو جانانم

عجین درد گردیده ، «مُبینت »سرد گردیده           

                بسی دنبال تو گشته بیا پایان ده هجرانم

وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن