آینه آینه آب است که افتاد، شکست

موج در حالِ شتاب است که افتاد، شکست

چه صدایی ست که از خیمه به صحرا پیچید؟!

دلِ یک خانه خراب است که افتاد، شکست

چیست این سرخیِ از مشک تراویده به خاک؟!

لابد این جام شراب است که افتاد، شکست

چیست این چیست که بر دیده گذارد ارباب؟!

لوحِ آیات کتاب است که افتاد، شکست

بی سبب نیست که دستی به کمر دارد او

چشم زیبای تو را بست که افتاد، شکست

این که بی آب شده، پاره شده، مشک که نیست

شیشه عُمرِ رباب است که افتاد، شکست

دختری آمد و پرسید: علم کو بابا؟

پاسخش این دو جواب است که: افتاد، شکست

محمد رسولی

خوردی زمین و حیثیت لشکرم شکست  

                  اصلی ترین ستون خیام حرم شکست

فریاد های «انکسری» بی  دلیل نیست   

                  در اوج درد تکیه گه آخرم شکست

از ناله های «یا ولدی» در کنار تو     

                         معلوم شد که باز دل مادرم شکست

درد مرا فقط پدرم درک می کند    

                            دیدم چگونه بال و پر جعفرم شکست

ساق عمود در سر تو گیر کرده است      

       نعره زنم که وای سر حیدرم شکست

تو در میان علقمه از پا نشستی و      

                     در بین خیمه ها سپر خواهرم شکست

وقتی عمود خیمه کشیدم سکینه گفت:   

                دیدی غرور ساقی آب آورم شکست

آن شب که سوخته ها همه دور زینب اند   

               گوید عمو کجاست ببیند سرم شکست

وقتی شتاب سیلی و مرکب یکی شدند    

               هر جفت گوشواره، زیر معجرم شکست

قاسم نعمتی

شرم مرا به خیمه طفلان که مى ‏برد؟

مشک مرا به خیمه سوزان که مى ‏برد؟

ادرک اخا سرودم و نالیده ‏ام ز دل

این ناله را به محضر سلطان که مى‏ برد؟

سقا به خون نشست و علم بر زمین فتاد

با دختران خبر ز مغیلان که مى ‏برد؟

دستم فتاد و پنجه دشمن گشوده شد

این قصه را به موى پریشان که مى ‏برد؟

دشمن به فکر غارت و معجر کِشى فتاد

این شرح را به طفل هراسان که مى ‏برد؟

این غصه سوخت جان مرا صد هزار بار

سادات را به ناقه عریان که مى ‏برد؟

محمد سهرابی

بیا ای دست دست حق، برون کن تیرم از دیده

همان چشمی که چشم دشمن از بیمش نخوابیده

دو دستم شد یکی قاب و در او یک عکس کوچک بود

به من لبخند می زد غنچه با لب های خشکیده

به دور خیمه ای گشتم که در آن خیمه زینب بود

منم ماهی که شب دُور سر خورشید گردیده

جدا دست و دو تا فرق و تهی مشک و به چشمم تیر

ببین عاشق برای تو بساط عاشقی چیده

به هر سمتی که می غلتم فروتر می رود پیکان

شده عباس، یاسی که لباس از خار پوشیده

علی انسانی

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، ماه محرم فرا رسید و روزهای عزاداری بر سالار شهیدان و یاران با وفایش پرشورتر شد.

با وقایعی که در دو روز اول محرم سال ۶۱ هجری قمری برای امام حسین (ع) و یاران با وفایش اتفاق افتاد به طور مختصر آشنا می‌شویم.

امام حسین علیه‌السلام در روز اول محرم با سپاه حر دیدار کرد و حر و سپاه او توسط امام از آب سیراب شدند.

نقل شده که ظاهرا در اول محرم بوده که کاروان حسینی در حرکت بودند و امام علیه‌السلام  در صبحگاه دستور دادند که ظروف و مشک‌ها را پر از آب کنید، حرکت کردند، ناگهان یکی از یاران امام با صدای بلند تکبیر گفت، و گفت از دور نخلستانی پیداست.

امام فرمود چه می‌بینید؟

عده‌ای گفتند نخلستان نیست گوش‌های اسب از دور چنان می‌نماید که نخل است. آنها نزدیک شدند تعداد هزار سواره نظام به فرماندهی حر، مأمور از طرف عبیدالله بن زیاد لعنه الله علیه.

امام به یارانش فرمود: از آنها پذیرایی و آن‌ها را که تشنه‌اند سیراب کنید. [۱]

تا روز دوم، حر، اصرار داشت حضرت را همراه کاروان به سوی کوفه ببرد، بین امام و حر گفت‌وگوهایی صورت می‌گرفت و امام علیه‌السلام وقت نمازها، نماز را اقامه می‌کرد و سپاه حر نیز با حضرت و به اقتدا به امام، نماز جماعت می‌خواندند.

بدین ترتیب امام پس از نماز ظهر و عصر بر آنها موعظه و اتمام حجت می‌نمود. حر نیز به خواسته و مأموریت خود پافشاری می‌کرد اما امام علیه‌السلام از قبول درخواست او امتناع می‌کرد.

حر به امام عرض کرد که در این واقعه اگر بر مخالفت اصرار و پافشاری کنی، تو و همراهانت کشته می‌شوید.

حضرت در این حال به شعر یکی از صحابه استناد فرمود و گفت تو مرا از مرگ می‌ترسانی مرگ بر جوانمرد عار نیست، وقتی آرزوی

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، امروز روز اول محرم الحرام است و عاشقان امام حسین خود را آماده حضور در مجالس عزا می‌کنند.

این شعر که سروده علی احدی است به مناسبت روز اول محرم تقدیم می‌شود و پیش از این در کتاب «نعت نی» – منتشرشده توسط انتشارات «آرام دل»- درج شده است.

زیر این شال عزا پیرهنم خوشبو شد

این چه عطری است، تمام بدنم خوشبو شد

مادرم کودکی‌ام، حرف دهانم می‌کاشت

ناگهان گفت حسین و دهنم خوشبو شد

خوب تا حنجره‌ام بوی حسینی که گرفت

روضه دم آمده و انجمنم خوشبو شد

هر کجا حس حسین آمده من گل کردم

شعر نیما و سپید و کهنم خوشبو شد

بیشتر هر چه به زیر علمش سینه زدم

بیشتر بر سر و سینه زدنم خوشبو شد

بعد مرگم همه تابوت مرا بو بکشید

که به یادش دم مردن کفنم خوشبو شد

و گمانم همه سال، محرم شده است

که چنین آب و هوای وطنم خوشبو شد

امروز روز عیـد خداونـد کبــریاست                             عید فرشتگــان خـدا عیـد انبیاست

عید محمّد عید علی عید فاطمه                             عید ائمه، عیـد امـم، عید اولیـاست

عید کمال نعمت و عیـد تمـام دین                            عید حسین عید شهیدان کربلاست

عید امـامت علـوی، عیـد یأس کفر                           عید هلاک شیطان، عید حیات ماست

پیغمبران مدیحه بخوانید از علی

عیدی خویش را بستانید از علی

عید بزرگ خـالق اکبر مبارک است                            عید بقـای دین پیمبر مبارک است

عید غدیـر بهــر تمــام غدیریـان                                بر مسلمین ولایت حیدر مبارک است

عید بزرگ سـاقی کوثـر ولی حـق                             از ذات ذوالجلال به کوثر مبارک است

چشم یهود چون دل اهل سقیفه کور                       عید غدیـرِ فاتح خیبر مبارک است

امروز- ای تمام ملل!- حیدری شوید

سر تـا قدم زبـانِ ثناگستری شوید

بر گوش جان صدای خداوند اکبر است                       مـداح مـرتضی به زبـان پیمبـر است

گوید که ای تمـام خلایق، وصی من                          از کوچک و بزرگ بـدانید حیـدر است

حیدر که ذوالفقار خدا شیر مصطفی است                 حیدر که فاتح احـد و بدر و خیبر است

حیدر که روز خندق، یک ضرب دست او                      از طاعـت تمـام خـلایق فراتـر است

باور کنید اینکه علی جان احمد است

باور کنید مـن علی‌ام او محمّد است

بـاور کنیـد فاتح خیبر فقـط علی است                       بـاور کنیـد ساقی کوثر فقط علی است

بـاور کنیـد آن کـه شـب لیلـه الـمبیت                        هر لحظه شد فدای پیمبر فقط علی است

بـاور کنیـد از طـرف حـق بـرای مـن                            تنها کسی که گشت برادر، فقط علی است

باور کنید آن که همـه عمر، لحظـه‌ای                        غافل نشد ز حضرت داور فقط علی است

بـاور کنید هـر که علـی باشـدش امام

جنت بر اوست واجب و دوزخ بوَد حرام

این است آن علی که ستوده‌ست داورش                  این است آن علی که خدا خوانده حیدرش

این است آن علی که برای نجات دین                       آمـد نـود جـراحت سنگین بـه پیکرش

این است آن علـی که روایات وحی را                       خوانده است جبریل امیـن در برابرش

این است آن علی که در آیات بی‌شمار                     باشـد خـدای عزّوجـلّ مـدح‌گسترش

این است آن علی که به ظل هدایتش

باشـد تمـام دیـن خـدا در ولایـتش

ای در مکان حقیقتی از لامکان علی                                    وی در زمین امام هزار آسمان علی

ای بنـده‌ای که داده خداییت دست حق                     بر وسعت جهان و به طول زمان علی

جویای دشمنان تو از شش جهت جحیم                   مشتاق دوستان تو بـاغ جنان علی

بـرقع بـزن کنـار ز مــاه جمـال خـود                            آنک بـده جمال خدا را نشان علی

آغوش کبریا همه بیت‌الحرام توست

زیباتـرین کلام خـداوند نام توست

تو نفس احمدی و امامت از آن توست                       تو جان مصطفایی و او نیز جان توست

گویـی هنـوز یکسـره در بــرکه غـدیر                          با صدزبان، رسول خدا مدح‌خوان توست

سوگند می‌خـورم بـه محمّد که رهبری                     بعـد از رسـول، حقِ تو و خاندان توست

آن کس که خواست غصب کند مسند تو را                کمتـر ز خـاک خادمـه آستـان تـوست

وقتی که او به جنگ احد گفت الفرار

آورد جبرییــل بـرای تــو ذوالفقـار

ای سجده شسته روی خود از خاک کوی تو               ای سیل‌هـای رحمت حق آب جوی تو

بی‌آبرویـم، ایــن نبــوَد گـر عقیـده‌ام                           اســلام راسـت آبــرو از آبــروی تـو

خلـوت کننــد چونکـه خـدا و پیمبرش                         باشـد کـلام هـر دو فقط گفتگـوی تو

بالاتــری از اینکــه تمـام بهـشت را                            فردا کننـد هدیـه بـه یک تار موی تو

    در چشم آن که پاک سرشت است یا علی

      دیـدار قنبـر تــو بـهشت اسـت یا علی

در پیکــر تـو روح و روان محمّــد است             در کـام تـو همیشـه زبـان محمّـد است

بگـذار دیگــران ز پـی دیگــران رونــد                           مولای من کسی است که جان محمّد است

قدر و جـلال و شان محمّد از آن توست                      قدر و جلال و شان تو از آن محمّد است

دیـدم هــزار مرتبــه گفتـم هـزار بــار                          در تـو تمـام نـام و نشـان محمّـد است

  “میثم” تو را شنـاخت، تـو مرآت احمدی

نامت خوشت علی است، ولیکن محمّدی

 

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

 

---

غلامرضا سازگار

یکی از اشکالاتی که گاهی از اوقات به ذهن افراد سطحی و کم سواد از سنی و شیعه می رسد این است که چرا نام مولا بصراحت در قرآن به کار نرفته علی رغم این همه قرابت که با رسول خدا صلی الله علیه و آله و بلکه با خود خدا داشته است و علی رغم ادعای شیعه در مورد اهمیت مسئله امامت؟!

حتی کار به جائی رسیده که بعض جهال از شیعه به همین دلیل قائل به تحریف قرآن شده اند.(۱)

جواب های بسیار مناسبی بزرگان ما خصوصا حضرت امام خمینی(ره) به این اشکال داده اند(۲) که معروف ترین آن جلوگیری از وقوع تحریف لفظی قرآن است چرا که کسانی که آتش به در خانه فاطمه زهرا سلام الله علیها بردند و کل احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله را که صحابه در ذیل آیات نوشته بودند به بهانه حفظ قرآن از مخلوط شدن با حدیث، سوزاندند و نهضت حدیث سوزی را به راه انداختند چه باکی داشتند از حذف نام مولا، ولی با این همه، آیات قابل توجهی از قرآن وجود دارد که به اعتراف فریقین در شأن مولا و امامت اوست بدون تصریح به اسم .

اما آنچه حقیر قصد ذکر آن را دارم و آن را در جائی ندیده ام این است که می توان این احتمال را داد که خداوند اسم ایشان را برده اما بگونه ای که از چشم دشمنان مخفی بماند و حتی کسانی که قرآن را از حفظ هستند و بارها آن را تکرار نموده اند بلکه از بسیاری از دوستان حضرت نیز مخفی بماند و آن این آیه می باشد:

« و وهبنا لهم من رحمتنا و جعلنا لهم لسانَ صدقٍ علیّا »(۳)

اولین اشکالی که به ذهن می رسد این است که کلمه « علیا » عَلَم و نام خاص نیست بلکه نعت می باشد برای کلمه « لسان » فلذا در همین سوره چند آیه بعد می فرماید: «و رفعناه مکانا علیا » (۴) در این آیه عَلَم بودن غیر ممکن است کما لایخفی و همچنین در دعای ندبه که به مضمون آیه اشاره رفته است کمی قبل تر از آن این جمله می باشد: «و قدّمت لهم الذکر العلی و الثناء الجلی » .

ما در جواب می گوئیم: این احتمال اگر چه یکی از احتمالات آیه می باشد اما احتمال عَلَم و نام خاص بودن که احتمال مورد نظر ما می باشد دارای مۆیداتی است و قوی تر به نظر می رسد .(۵)

قبل از ذکر مۆیدات ذکر این نکته را لازم می دانم که این مطلب را بنده بعنوان قوی ترین احتمال از بین محتملات آیه می گویم نه به این شکل که بطور جزمی بگویم مراد آیه آن است که من می گویم که چرا که در این صورت دچار تفسیر به رأی خواهم بود .(۶)

خداوند در قرآن از حضرت ابراهیم علیه السلام نقل می کند که ایشان

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، آیت‌الله ناصر مکارم‌شیرازی صبح امروز در درس خارج فقه خود که در مسجد اعظم قم برگزار شد، با اشاره به این‌که مناسبت‌های تاریخی شیعه در این سال‌های اخیر پرشکوه‌تر از سابق برگزار می‌شود، گفت: عاشورا با عاشوراهای قدیم خیلی تفاوت پیدا کرده و بسیار وسیع و گسترده شده است و عید غدیر خم نیز بسیار بزرگتر از سابق برگزار می‌شود.

وی افزود: همچنین مسائل مربوط به امام زمان (عج) نیز نسبت به گذشته باشکوه‌تر و دامنه‌دارتر است و مسئله ولایت پررنگ‌تر از سابق در حال مطرح شدن است.

این مرجع تقلید ادامه داد: در این میان باید مراقب بود که افراط و تفریط به این مسئله لطمه نزده و باید با اعتدال این ایام‌الله گسترش یابند و نباید چهره این ایام با مسائل نادرست خدشه‌دار شود.

وی در ادامه با اشاره به حدیثی از امام هادی (ع) عنوان کرد: باید افراد از تملق دوری کرده و به جای آن حسن نیت داشته باشند چراکه مسئله تملق از بلاهایی است که در جوامع بشری از قدیم‌الایام وجود داشته است و امروز هم متاسفانه وجود دارد.

آیت‌الله مکارم‌شیرازی با اشاره به این‌که افراد بی‌شخصیت با تملق سر کار آمده و افراد با شخصیت کنار زده می‌شوند، گفت: از طریق تملق افراد ناصالح و بی‌شخصیت به پست و مقام می‌رسند و با این کار ضایعه بسیار بزرگی در جامعه پیدا می‌شود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این‌که امسال توسط تشکیلات سعودی ۶ میلیون کتاب بر ضدشیعه منتشر شده است، ادامه داد: ۶ میلیون عدد بسیار بزرگی است و میلیاردها هزینه دارد.

این مرجع تقلید اظهار داشت: سرمایه اصلی این کتاب‌ها غالباً دروغ و تهمت