دلم را ای خدا، آباد فرما

ز درد و رنج و غم آزاد فرما

دلم روشن ز نور خویش گردان

ز وصلت جان و‌ دل را شاد فرما

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران
پنجشنبه ۱۸ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۲۲:۴۰

ای شکوه آفرینش، دخت والای ولی

صدق و مهر و علم و بینش، گشته از تو منجلی

کربلا شد از وجودت جاودان تا به ابد

شیر مادر باد حلالت، نان بابایت علی

نصرالدین کریمی (مبین)

یکشنبه ۱۴ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۲۵ دقیقه بامداد

دل دادن و دل بستن و دل بردن لیلی

شد باعث عشق و کشش و جذبه و میلی

از عشوه ی لیلی شده طاق، طاقت مجنون

بر عاشق دیوانه شده فاصله خیلی

نصرالدین کریمی (مبین) جمعه ۱۲ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۲۳:۵۵

میشود زیبا وجودت، با سکوت

می برد غم از وجودت را سکوت

اوج فریاد و جواب ابلهان

زندگی را میدهد معنا سکوت

نصرالدین کریمی (مبین)
یکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۷:۴۰

غمینم، بی کسم، بی آشیانم

ز سودای تو رسوای جهانم

ندارم طاقت هجرانت ای گل

بیا ای دلبر و آرام جانم

نصرالدین کریمی ( مبین)
پنجشنبه ۴ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۲۳:۳۵

نگارا، در غم هجرت شکستم

ز پا افتادم و دل خون نشستم

به بالینم بیا یارا، تو بنگر

که جان و دل ز غیر تو گسستم

نصرالدین کریمی (مبین)
پنجشنبه ۴ آذر ۱۴۰۰ساعت ۱۷:۵۰

بگو کی کرده کر، سازت گل سرخ

نشانده در غمی، بازت گل سرخ

چرا شور و نشاط و شادمانی

ندارد ، دیگر آوازت گل سرخ

نصرالدین کریمی (مبین)
شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۰

مهربانی رسم مردان خداست

از صفات خوب و پاک انبیاست

مهربانان وارثان ایزدند

در زمینی که پر از جور و جفاست

نصرالدین کریمی (مبین) ۱۰ مهر ۱۴۰۰ ساعت ۲۳:۵۰

من چشم به ره، نیامدی، پیر شدم

در حسرت دیدار، زمین‌گیر شدم

هر روز برای دیدنت می آیم

هر شام ولی، ز زندگی سیر شدم

نصرالدین کریمی (مبین)
جمعه ۲ مهر ۱۴۰۰ ساعت ۲۳:۵۲

مکن با کسی جان‌ من‌ گفتگو

که‌ درکی ندارد ز حرف تو او

کند عاجزت گر نفهمد تو را

سخن با چنین شخصی هرگز مگو

نصرالدین کریمی (مبین)

یکشنبه ۲۱ شهریور ۱۴۰۰ ساعت ۲۳:۵۸