بسم الله الرحمن الرحیم
پیامبر خدا(ص) فرمودند: اى قیس! به ناچار، پس از مرگ، همدمى با تو به خاک سپرده مى شود! که اگر بخشنده و کریم باشد، تو را گرامى خواهد داشت و اگر فرومایه و بخیل باشد، تو را واخواهد گذاشت.برانگیخته نمى شوى مگر با او! پرسیده نمى شوى مگر از آن! پس، همدم و همراهت را غیر از نیک قرار مده؛ زیرا اگر نیک باشد، با او انس گیرى و اگر بد باشد، وحشت وهراس تو تنها از او خواهد بود. آن همراه و همدم، عمل توست.(۱)امیرالمؤمنین(ع) فرمود: پس از مرگ، مال، فرزندان و عمل انسان، پیش رویش مجسم گردد. در آن حال، رو به مال کند و گوید: به خدا سوگند، بر تو حریص بودم؛ اینک چه در نزد توست؟ (کنایه از اینکه چه کارى مى توانى برایم کنى؟مال گوید: کفنت را بستان و ببر.از مال که نومید شد) رو به فرزندانش کند؛ گوید: به خدا سوگند، دوستدار و حامى شما بودم؛ اینک چه در نزد شماست؟گویند: ما تو را به قبرت رسانیم؛ در آن قرارت دهیم و بپوشانیم!آنگاه رو به عملش کند؛ گوید: به خدا سوگند، من از تو روگردان بودم و تو را بر خود سنگین و دشوار مى یافتم؛ اینک چه در نزد توست؟گوید: تا قیامت همدم و همراهت خواهم بود.(۲)
امام علی (ع) فرمودند: هر انسانی را در ثروتش دو شریک است: وارث و حوادث(۳)
پاورقی:
(۱)-کتاب الخصال»، الشیخ الصدوق، ج۱، ص۱۱۴، منشورات جماعهالمدرسین:
(۲)-تفسیر القمى»، ج۱، ص۳۶۹ – ۳۷۰٫ «بحار»، ج۶، ص۲۲۴ – ۲۲۵٫ «المحجه البیضاء»، ج۸، ص۳۰۳:
(۳) نهج البلاغه حکمت ۳۳۵
************************************************
مثنوی مال و فرزند و عمل
دو چیز باشند با تو، ای خردمند به روز واپسین، همراه فرزند
یکی مالست تا هنگام مردن ز آن تنها کفن با خویش بردن
شریک توست یا یار حوادث زبعدت میشود تملیک وارث
ببارد ای پدر بر قبر تو نور ولی ما با تو باشیم تا لب گور
عمل باشد قرینت ای خردمند نه مالست و نه آن،دلبند فرزند
اگر نیکی کنی با خلق عالم بود نوری عمل در روز مـاتم
اگر شد بد عمل، تو تیره بختی که ظلمت هست یارت، روز سختی
مبادا دل به این دو تو ببندی به فرزند و به مال خود بخندی
اگر خواهی به محشر شاد باشی بدون ناله و فریـاد باشی
بباید راه نیکویی گزیدن عمل را دیدن و زان دو بریدن
عمل آرد برایت، نیکبختی بسازد روز حسرت ، تاج و تختی
تو خود آرامگاه خود بیارا هم اکنون گور خود را کن مصفا
عمل را نیک کن تا وقت مردن به آسانی توانی جان سپردن
«مبین» خواهی شوی در گور شادان مشو غافل ز یاد مرگ و یزدان
نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران
وزن شعر: مفاعیلن مفاعیلن فعولن
