در عصری  که ما در آن زندگی می کنیم آسایش ظاهری در وجود ما انسانهایی به ظاهر آراسته وجود دارد ولی آرامش واقعی کمیاب تر و برای برخی نایاب شده است. انواع مشغله های روحی، روانی، فکری و آرزوهای طول و دراز باعث شده است تا انسان امروز سعادت و خوشبختی را در عناصر و لوازم مادی جستجو نماید و هر چه بیشتر  کاوش و تلاش می کند به نتایج ضعیفتری دست می یابد لذا افکار عمومی جهانی خسته و کوفته از قرنها گسترش کفر و الحاد و مادیگری، جستجو برای استقبال از برنامه های معنوی و جایگزینی آن با برنامه های مادی پوچ و بی ارزش را آغاز نموده و مردم دنیا رفته رفته به انتظار دگرگونی های عمیق و گسترده در سطح اندیشه های حاکم بر نظام های سلطه فعلی و سقوط ایده ها و عقاید آنان خواهند رفت و دیری نخواهد گذشت که وعده الهی در خصوص استقرار متقین و مستضعفین در زمین تحقق خواهد یافت

« السلام علیکِ ایتها الصدیقه الشهیده»

زبانحال حضرت زینب بر بالین مادر

مادر ای قصه ی تو غُصه ی شبهای دلم

مادر ای غُصه ی تو قصه ی لالای دلـم

مادر ای مظهر نـــــور ازلی در عالم

مادر ای مونس شبهای علی در ماتم

مادر ای نغمه ی ساز دِلَک خسته ی من

مادر ای محــــرمِ رازِ دل بشکسته ی من

مادر ای اُمِّ ابیهــــــــایِ غریبِ عالم

مادر ای زُهره ی زهرای حبیب عالم

حکایت این‌گونه آغاز می‌شود که دو دوست قدیمی در حال عبور از بیابانی بودند. در حین سفر این دو، سر موضوع کوچکی بحث می‌کنند و کار به جایی می‌رسد که یکی کنترل خشم خودش را از دست می‌دهد و سیلی محکمی به صورت دیگری می‌زند.

داستان معلم و بچه ها

معلم یک کودکستان به بچه های کلاس گفت که فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکی بردارند و درون آن به تعداد آدمهایی که از آنها بدشان می آید،از هر میوه ای که دوست دارند بریزند و با خود به کودکستان بیاورند.

معلم یک کودکستان به بچه های کلاس گفت که فردا هر کدام یک کیسه پلاستیکی بردارند و درون آن به تعداد آدمهایی که از آنها بدشان می آید،از هر میوه ای که دوست دارند بریزند و با خود به کودکستان بیاورند.

فردا بچه ها با کیسه های پلاستیکی به کودکستان آمدند.

در کیسه بعضی ها دو,بعضی ها سه،و بعضی ها پنج,میوه بود

معلم به بچه ها گفت:

تا دو هفته هر کجا که می روند کیسه پلاستیکی را با خود ببرند.

روزها به همین ترتیب گذشت و کم کم بچه ها شروع کردند به شکایت از بوی میوه های گندیده. به علاوه،آن هایی که میوه های بیشتری داشتند از حمل آن بار سنگین خسته شده بودند.

پس از گذشت دو هفته بازی بالاخره تمام شد و بچه ها راحت شدند.
معلم از بچه ها پرسید: از اینکه دو هفته میوه ها را با خود حمل می کردید چه احساسی داشتید؟

بچه ها از اینکه مجبور بودند ، میوه های بد بو و سنگین را همه جا با خود حمل کنند شکایت داشتند.

آنگاه معلم منظور اصلی خود را از این بازی،این چنین توضیح داد:

این درست شبیه وضعیتی است که شما کینه آدم هایی که دوستشان ندارید را در دل خود نگه می دارید و همه جا با خود می برید.

بوی بد کینه و نفرت قلب شما را فاسد می کند و شما آن را همه جا همراه خود حمل می کنید. حالا که شما بوی بد میوه ها را فقط برای دو هفته نتوانستید تحمل کنید…

پس چطور می خواهید بوی بد نفرت را برای تمام عمر در دل خود تحمل کنید؟

                   با همدیگر دوست باشیم برای همیشه

بوی نرگس

نمی آید بر و باری به باغم

نمی گردد چرا روشن چراغم

بهار آمد گل و باغ و گلستان

بسی تازه کند این لاله داغم

نموده کَر صدای زاغ گوشم

نیامد نغمه ی بلبل به باغم

شدم غرق تمنای مجازی

شده زندان من زرّین پناغم۱

ز عطر گل همه شاد و دل انگیز

نیاید بوی نرگس بر دماغم

«مُبینا» کن جدا از نارفیقان

روم دنبال او یابم فراغم۲

———————

۱-   پناغ: تار ابریشم

۲-   فراغ: آسایش

***************************************

شهد وصل

بیا تا از قفس گردم من آزاد

بیا تا خانه ام سازی تو آباد

بیا تا جان شیرینم بگیری

بسوزم در غمت مانند فرهاد

بیا تا ذره ذره این وجودم

بسوزانی دهی گردم تو بر باد

بیا این دل ز غم ویرانه گردید

به پاکی کن عمارت را تو ایجاد

بیا در کام ما زهرِ مدام است

ز شهد وصل تو گردیم دلشاد

بیا این دیده را نور دگر ده

« ز دست دیده و دل هر دو فریاد»۱

«مُبین» شاگرد درس عشق اویی

چرا بیخود رَوی دنبال اُستاد

————————-

۱-   این مصرع از باباطاهر می باشد.

این دو غزل بر وزن مفاعیلن مفاعیلن فعولن سروده شده است.

تقدیم به امام زمان (ارواحنا له الفدا)

داغ انتظار

بیا ای گــل، بیا بــــاغم ،بهــــارم                   

                                 بیــــــــــا برگیـــر داغ انتظـارم

بیــــــا آرامش روح و روانم              

                                 که غیر از هجر تو، دردی نـدارم   

سر و پایم فـــــــــــدای ابروانش     

                                 اگر دستی دهد پــــــــای نگارم   

به گرد شمع تو سوزم شب و روز     

                                  که تا در پیش پایت، جان سپارم

سحرگه، صبحدم تـــــا شامگاهان       

                                به تسبیح و دعــــا دستی برآرم

زهجرت روز من گشته شب تــار       

                                  خدایــــــا این گره بگشا زکارم

اگــــــر غرق سرشکم لیک امید         

                                 ز موجی تو بیــــــایی در کنارم

«مبینا» گـــــــــر نخواند یار ما را        

                                 محک باشد که کم باشد عیارم

نصرالدین کریمی (مُبین) از زیاران

وزن شعر: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

پیامبر اکرم (ص) فرمود:

«یا اباذر: به زودی مردمی از امت من خواهند آمد که در ناز و نعمت به دنیا آیند و تلاششان خوردنیها و آشامیدنیهای رنگارنگ و مختلف خواهد شد و مورد تحسین و ستایش مردم واقع می شوند که بدترین افراد امت من آنانند.»

و نیز فرمود:

«زمانی بیاید که بخورند خوردنیهای پاکیزه با رنگهای مختلف،سوار شوند بر مرکبهای جنبنده، زینت کنند خود را برای نمایاندن به مردم، زنها هم برای اینکه خود را به مردان بنمایانند، مشروب می خورند، نرد و شطرنج می بازند، از ثلث اول شب تجاوز کرده می خوابند، در خوابیدن صبح زیاده روی می کنند، و اینها همانند خر زهره اند، که برگهای سبز و خرّم و گلهای زیبا دارد و طعمش تلخ است (و سَمّی)، سخنان حکمت آمیز و کارهایی چون درد بی دوا دارند، قصرهای محکم می سازند، زندگانی را مخصوص دنیا می دانند، با زنانشان هم صحبتند ( و هم عقیده که) شرافتشان را به طلا و نقره می دانند و همتشان شکمشان، پس سلامشان مکنید در مجلسهایشان.»

نقل از صحیفه ی اسلام/محمد رضا حاج شریفی/صفحه ی ۴۸۶و۴۸۷/انتشارات حضور/

در کلام شخص رسول خدا (ص) اینگونه آمده:

« در روز قیامت، من پیش میزان اعمال هستم، یعنی که هر کس کفّه ی گناهانش سنگین تر از کفّه ی حسناتش و ثواب هایش باشد، من صلوات هایی را که بــرایم فرستاده می آورم و در کفّه ی حسناتش می گذارم تا آن کفّه ی حسناتش سنگین تر گردد.»   (ثواب الاعمال / نقل از کتاب حدیث زندگی/سید کاظم ارفع/ صفحه ی ۵۹۷)

حضرت علی (ع) فرمود:

« بیچاره فرزند آدم: مرگش پنهان،بیماریهایش پوشیده و کردارش نزد خدا محفوظ است، پشه ای او را می آزرد، جرعه ای گلوگیر او را از پا در می آورد و عرق { بدنش} او را بدبو می سازد.»                        نهج البلاغه/ ترجمه انصاریان/ حکمت ۴۱۹

حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود:

«تقوا پیشوای اخلاق است.»   نهج البلاغه/ ترجمه انصاریان/ حکمت ۴۱۰