ای درد نهفته، از درون، بیرون شو

کردی تو مرا زیر و زبون، بیرون شو

دل عشق مهی گرفته تا جان گیرد

کردی دل من تو پر زخون، بیرون شو

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۱۵ دقیقه بامداد

ای درد، بیا، مرا رها کن، ای درد

ای درد، ز غم مرا جدا کن، ای درد

درمان شده دست بر دعا میگوید

ای درد، خجالتی ز ما کن ، ای درد

نصرالدین کریمی (مبین)
۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۱۳:۳۰

رؤیت روی تو تمنای ما

دولت نیکوی تو رویای ما

آن نفس قدسی خود را بدم

تا که شود باعث احیای ما

نصرالدین کریمی (مبین)
پنجشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۰
روز عید سعید فطر

خوش آن ساعت، تو با دل می نشینی

به بزمش در مقابل می نشینی

غریق عرصه ی طوفان غم را

رهانی و به ساحل می نشینی

نصرالدین کریمی (مبین)
چهارشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۰
ساعت ۴:۳۰

در غم تو شعله ورم، کجایی؟

در پی تو ، در به درم، کجایی؟

میدوم و نمیرسم به وصلت

خون جگرم ،خون جگرم، کجایی؟

نصرالدین کریمی (مبین)
چهارشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۰
ساعت ۱:۳۰ بامداد

گل سرخم ز غم طاقت ندارم

برای دیدن تو بی قرارم

به هر جا سر زنم از تو نیابم

نشانی تا که دل بر آن سپارم

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰
ساعت ۱۴

ز رنج من نسیما، تو حذر کن

به روی سرخ و زیبایم، نظر کن

گل سرخم ندارم طاقت و تاب

نسیم آسا ز کوی من گذر کن

نصرالدین کریمی (مبین)
۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۵ صبح

نسیما نرم و نازک آ، به سویم

به آرامی بزن، تو، سر به کویم

گل سرخم، دلی دارم چو شیشه

نوازش کن، به نرمی، روی و مویم

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰
ساعت ۴:۳۰

به قربان وجود با صفایت

نسیم آسا سحر دارم هوایت

زدم بر آب و آتش جان خود را

کنم جان و دل خود را فدایت

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰
ساعت ۴:۲۵

شب آمد و تب آمده بازم به سر من
از نو شده درد دلک در به در من
بی روی تو بیمارم و بی عشق تو غمدار
ریزد ز فراق تو همه بال و پر من

نصرالدین کریمی (مبین)
دوشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۰