چه شود بار دگر زائر کویت گردم

زائر درگه تو، بسته به مویت گردم

جامی از می بزنم در دل سقا خانه

بنشینم طرفی، مست سبویت گردم

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۱ تیر ۱۴۰۰ ساعت ۲۳:۲۵
میلاد امام رضا (ع)

زائر درگه سلطان خراسانم من

در گدایی ز تو ای شاه، چو سلطانم من

مینهم سر به در درگه تو آقا جان

میدهم بر در دربار تو این جانم من

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۱ تیر ۱۴۰۰ ساعت ۲۳:۲۵
میلاد امام رضا (ع)

در حرمت، دل به خدا میرسد

حال خدا از تو به ما میرسد

تا که دلم در حرمت شد مقیم

از تو‌ به ما لطف و صفا میرسد

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۱ تیر ۱۴۰۰ ساعت ۲۱:۴۵
میلاد امام رضا (ع)

ای کریمی که کرم، شد خجل از روی شما

ای غریبی که اَلم، می رود از کوی شما

گردش چرخ فلک با همه ی پیچش آن

مطمئنم که خدا بسته به گیسوی شما

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۱ تیر ۱۴۰۰ ساعت ۷ صبح
میلاد امام رضا (ع)

برای حرم میزند پر دلم

به شوقت دوباره، کشد سر دلم

شود تا دوباره بیایم‌ کنارت

که یک بار دیگر زند، در دلم

نصرالدین کریمی (مبین)
سه شنبه ۱ تیر ۱۴۰۰ ساعت ۷ صبح
میلاد امام رضا (ع)

زندگی باید کرد:

گاه در پیش نگار

گاه با یک دلتنگ

گاه با یک دل نرم

گاه با یک دل سنگ

گاه با دیده ی تر

گاه در بوس و‌ کنار

گاه با حسرت و آه

گاه در فرقت یار

گاه با شور و شعف

گاه با غمزدگی

گاه با ناله و آه

گاه با دلزدگی

گاه در راز و نیاز

گاه در عشوه و ناز

گاه در شور و نوا

گاه در سوز و‌ گداز

گاه با یک‌ گل سرخ

گاه با یک‌ دل تنگ

گاه با دوری و هجر

گاه یک روز قشنگ

گاه تدبیر و صفا

گاه راهی به خطا

گاه با همت خود

گاه با درد جفا

گاه با شهد و شکر

گاه با تلخی کام

گاه با دوری و قهر

گاه با ساغر و جام

گاه با لطف و کرم

گاه بی پول و درم

گاه با پول زیاد

گاه با درد و ورم

گاه تا مرز جنون

گاه با یک دل خون

گاه اندیشه ی ناب

گاه با فکر فزون

گاه بی حوصلگی

گاه با صبر و قرار

گاه آرام و سکون

گاه در حال فرار

گاه تنها و رها

گاه با مشغله ها

گاه در جامعه ای

گاه با شایعه ها

گاه با نفرت و عشق

گاه با مهر خدا

گاه عصیان و جفا

گاه، از مهر جدا

گاه با شوق زیاد

گاه با ذوق تمام

گاه با درد فراق

گاه با هجر مدام

گاه با صبر و شکیب

گاه با شعر و ادیب

گاه با شور غزل

گاه با حس غریب

گاه در فکر محال

گاه با غور خیال

گاه با هر هوسی

گاه در اوج کمال

گاه بیداری شب

گاه بیکاری روز

گاه در رنج سفر

گاه در آتش سوز

گاه در حال قنوت

گاه اندر ملکوت

گاه با حرف زیاد

گاه با مهر سکوت

گاه با شهوت و آز

گاه در حال نماز

گاه در حال فرود

گاه در حال فراز

گاه در لذت تام

گاه در حسرت عام

گاه افسوس زیاد

گاه هم، بهره مدام

گاه در بیم و امید

گاه هم، روز سعید

گاه در اوج و بلند

گاه بختی که خمید

گاه با یک تب سرد

گاه با غصه و درد

گاه با لذت خوب

گاه با مانع و سد

گاه هم بی تو شوم

گاه بیراهه روم

گاه بیچاره شوم

گاه بیهوده دَوَم

گاه با ذکر و دعا

گاه در فقر و غنا

گاه در مستی جاه

گاه با یاد خدا

گاه شوری به سرم

گاه من در به درم

گاه هم یاد خدا

میشود بال و پرم

نصرالدین کریمی (مبین)
یکشنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۰ ساعت ۱۶:۴۰

ندارم واژه ای گویم، کنم تا درک دلتنگی

نشانی ده، که تا سازم، عوض این سبک دلتنگی

دلم تنگ تو می باشد نشانت را کجا جویم؟

کجا بویم تو را شاید، کنم تا ترک دلتنگی

نصرالدین کریمی (مبین)
دوشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۰
ساعت ۶ صبح

پیشم بمان آرامش شبهای تار من

پیشم بمان آسایش اوقات زار من

دلگرم تو هستم، تویی آرام جان من

پیشم بمان ای کاهش رنج و فگار من

نصرالدین کریمی (مبین)
دوشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۰
ساعت ۲۳:۱۰

بی تو چنان بی طاقتم، دلگیر دلگیرم

از هر کسی در زندگی حتی خودم سیرم

بی تو چنان بی تاب و بی صبر و شکیبم من

اندر جوانی در فراق تو چنین پیرم

نصرالدین کریمی (مبین)
دوشنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۰
ساعت ۲۳:۱۰

ای عطر خوش صبا کجایی؟

مُردم ز فراق و از جدایی؟

از گیسوی یار ما صبا جان!

بر جان و دلم رسان هوایی

نصرالدین کریمی (مبین)
پنجشنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۰
ساعت ۱۴