سلام ای خداوند یکتای من

سلام ای عظیم توانای من

سزاوار شکـــر خلائق تویی

سزاوار دلهای عاشق تویی

تو عاشق ترین عاشقی هر زمان

تو لایـــــــق ترین لایقی هر زمان

تو محبوب نــــــاز توانای من

تو معشوق ناز دل آرای من

تو بهتر ز هـر بهتری دلربا

ز هر وصف تو برتری یاربا

علیمی که علمت نگنجد به جان

رحیمی کــــه رحمت ندارد زمان

کریمی کرم پیش جودت خجل

حلیمی ز صبرت همــه منفعل

قبولم نمـا در بهشتت خدا

نکولم نمــا از جهنم مــــرا

تو در روز سختی امـــــان ده بما

به من قلب پاک و سلیم کن عطا

به آن روز سختی هر ظالمی

پشیمان شده از بـی حاصلی

صد افسوس و حسرت به دنیا ،خدا

نمودم اطاعت، کاش از رسول شما

شناسید مجرم به سیمای او

ببین بسته موی سر و پای او

نگردد عـــــــــذری پذیرش زما

رسد لعن و نفرین ز سوی خدا

بُــــــوَد دوزخ آن منزل ظالمان

به آتش شما میشوید جاودان

ندارد تملک به نفسش کسی

بـود روز سختیُّ و دلــواپسی

گریزد پـــــدر از زن و بچه ها

فراری شده مادر از هر دو تا

نه خواهر شناسد برادر چرا؟

برادر فراری ز خواهر چرا؟

فدا میکند گـــــــــر تواند پدر

برای نجاتش، زن و هم پسر

نباشد در اینجا زری کارگر

دهی رشوه ای تا رهی از خطر

ندارد بهــــــــــــا سکه و سیم و زر

عمل بس دقیق است از خیر و شر

کند اهل خود را به روز جزا

تواند کـــــــــــافر نماید فدا

خدایا تو ما را  ز آنجا رهان

زغیر تـو هرگز نباشد امان

تـو مولای بسیار بخشنده ای

منم بنده ی زار درمـــانده ای

تویی مالک عرش و هفت آسمان

منم بنــــده و عبــــــــد مملوکتان

عزیزی که عزت همه مال تو

ذلیلم کـــه عزت دهد حال تو

تویی آفریننده ی آسمان و زمین

منم بنده ات بی تو زار و حزین

عظیمی تو در کار خلقت که ما

حقیرانه مبهـوت لطفت خدا

همه قدرت و علم بی منتها

ز تو باشد ای خوب بی مدعا

عطا بخش و بخشنده ای مهربان

گـــدایت منم صبح و ظهر و شبان

تو پاینده ای، زندگـــی بخش من

منم مرده ای، توشه ام یک کفن

تویی از ازل فیض تو دائمی

منم زائلی، پیر پـــر منحنی

تو رزاق من، جیره خوارت منم

پی قسمتم جــــان بیخود کَنَم

شفابخش هر مبتلایی خــدا

ولی من به درد و غمم مبتلا

خدایـــــــا گرفته گنه حال ما

به عفوم نما ، بِه تو احوال ما

شکستم نمکدان، ز عصیانگری

ندیدم ترا، مـــــــــن ز اهریمنی

به باد فنا عمر خود داده ام

ز تزویر و نیرنگ سجاده ام

دلم گشته خالی زتو، پر هوا

شده مرده روح و روانم خدا

دلـــم پر ز پستیِّ دنیا شده

ز بس پر فریب و فریبا شده

خدایا بحق خودت کن مدد

مرا بازگردان به راهت احد

«مبین» را «مبینا» خودت جان بده

رهی بر درت، جـــــــــان جانان بده

 نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

وزن شعر:فعولن فعولن فعولن فعل

گزیده‌ای از نصایح پیامبر اعظم (ص) به حضرت علی (ع)

«حماد بن عمر» از امام صادق (ع) روایت کرده است که آن بزرگوار توسط پدران گرامی خود از امیرمؤمنان علی (ع) نقل کرده است که پیامبر (ص) به او فرمود:

 ای علی :به تو وصیتی می‌کنم که آن را نگهدار و رعایت کن و تا وصیت مرا نگه می‌داری و رعایت می‌کنی همواره در خیرخواهی بود.

ای علی:  هرکس خشمی را که می‌تواند ابراز و اعمال نماید فرو برد خداوند روز قیامت به او امن و امانی عطا می‌فرماید که لذت آن را درمی‌یابد.

ای علی:  هرکس به هنگام مرگ خوب و عادلانه وصیت نکند در مروت و جوانمردیش نقص و کمبودی است و به مقام شفاعت نائل نمی‌شود.

ای علی:  برترین جهاد آن است که انسان صبح که برمی‌خیزد درصدد ظلم و ستم به کسی نباشد.

ای علی : هرکس مردم از زبان او بترسند از دوزخیان است.

ای علی:  بدترین مردم کسی است که مردم از بیم بدگویی و بدزبانی او احترامش کنند و بدی او نقل شود.

ای علی:  بدترین مردم کسی است که آخرتش را به دنیایش بفروشد و بدتر از آن کسی است که آخرتش را برای دنیای دیگری بفروشد.

ای علی:  هرکس عذر عذرخواهی را چه راستگو باشد چه دروغگو نپذیرد به شفاعت من نائل نمی‌شود.

ای علی : خدای متعال دروغ را در کار خیر و اصلاح (میان افراد) دوست می‌دارد و

ماه شعبان سر شده، آن مهر تابانم کجاست؟

ماه رمضان آمده، آن جان جانان کجاست؟

جمعه شد سر، باز در دریای سرخ دیگری

عالَمی دیگر طلب، آرامش جانم کجاست؟

جوز(۱) دنیا گشته رسوا از سبکساری ،نگر

چرخ گردون در نوا، آن مغز دورانم کجاست؟

بزم ما آراسته، از مطرب و ساقیُّ و می

باغ ما خاموش، آن مرغ خوش الحانم کجاست؟

از دد و دیوان ملولم ،جان ما آمد بتنگ

شد فدا انسانیت، آن روح انسانم کجاست؟

سینه سوزان، چشم گریان، خسته از اغیار، من

در پی یک مرهمی، گردم که درمانم کجاست؟

کو به کو آواره ام، دنبال یار خویشتن

تا بجویم با دلم ،بینم که سامانم کجاست؟

کشتی ما رو به طوفان می رود

ناخدای کشتیِّ در موج و طوفانم کجاست؟

حال دنیا و دل ما بِه شود، آری «مبین»

لیک باید جست تا، آن حال گردانم کجاست؟

وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

******************************

(۱) گردو

آدمی را زبان فضیحه کند                     جوز بی مغز را سبکساری

شیخ صدوق از پیامبر (ص) روایت کرده است که آن بزرگوار از امور بسیاری نهی فرموده ، و نهی از برخی حاکی از حرمت آن و از برخی حاکی از کراهت است .

۱- پیامبر (ص) از خوردن در حال جنابت نهی فرمود.

۲- از مسواک کردن در حمام
۳- آب دهان یا بینی در مساجد افکندن

۴- مساجد را راه عبور قرار ندهید و از آنها مگذرید تا دو رکعت نماز در آن بگزارید.

۵- و از آنکه کسی زیر درخت میوه دار یا میان راه بول کند نهی فرمود.

۶- از آنکه انسان با دست چپ یادر حالی که تکیه داده غذا بخورد  نهی فرمود.

۷- و از گچکاری و سفید کردن مقبره ها و نماز خواندن در آنها نهی فرمود.

۸- و فرمود : وقتی یکی از شما (مسلمانان) در جای باز و و بی حفاظی شستشو و غسل می کند مراقب باشید عورت خود را پوشیده دارد.
۹-  و از بول کردن در آب راکد نهی فرمود.

۱۰- و فرمود وقتی به مستراح می روید رو به قبله ننشینید.

۱۱- از مویه و زاری کردن در مصیبت نهی فرمود.

جبرئیل در پاسخ به سؤال پیامبر از اخلاص:
مخلص کسی است که از مردم هیچ نخواهد تا خود بدان دست یابد و هرگاه بدان دست یافت خشنود شود و هرگاه چیزی از آن نزدش باقی ماند به دیگران بخشد زیرا کسی که از مخلوق چیزی نخواهد به عبودیت برای خدای عز و جل اقرار کرده است و چون به نیاز خود رسید و خشنود گشت از خدا خشنود شده است و هرگاه آنچه برایش باقی مانده برای خدای عز و جل ببخشد به مرتبه ی اعتماد به پروردگارش رسیده است.

میزان الحکمه/جلد سوم/ص ۱۴۲۹

امام علی (ع) فرمودند:

هر چیزی آفتی دارد:

آفت علم، فراموشی است.

آفت عبادت، ریا

آفت خرد، خودپسندی

آفت نجیب زادگی، تکبر

آفت زیرکی، خودستایی

آفت بخشندگی، زیاده روی

آفت شرم و حیا، ناتوانی

آفت بردباری، خواری

و آفت نیرومندی زشت گفتاری و بد کرداری.

*****************************

ترس آفت است.

هوس آفت خردهاست.

آفت ایمان، شرک است

آفت یقین، شک است.

آفت نعمتها، ناسپاسی است.

آفت طاعت، نافرمانی کردن است.

 آفت بزرگ زادگی، تکبر است.

آفت هوشمندی، حیله گری است.

آفت سخاوت، منت گذاری است.

آفت دین، بدگمانی است.

آفت خرد، پیروی از خواهشهای نفسانی است.

آفت بلند پایگی، موانع قضا و قدر است.

آفت نفس، شیفتگی به دنیاست.

آفت مشورت، درهم شکستن آراء است.

آفت شاهان، بدرفتاری است.

آفت دانشمندان، جاه طلبی است.

آفت زمامداران، بی سیاستی است.

آفت ارتش، سرپیچی از فرماندهان است.

آفت ریاضت کشیدن، چیره شدن عادت است.

آفت رعیت، نافرمانی کردن است.

آفت پارسایی ، کمی قناعت است.

آفت قاضیان، طمع است.

آفت کارها،  ناتوانی کارگزاران است.

آفت آرزوها، رسیدن اجل است.

آفت وفاداری، پیمان شکنی و بدعهدی است.

آفت دوراندیشی، کار از کار گذشتن است.

آفت امانت، خیانت است.

آفت فقیهان، ناخویشتنداری (از بدیها) است.

آفت بخشش، ولخرجی است.

آفت معاش، سوء مدیریت است.

آفت سخن گفتن، پرگویی است.

آفت توانگری، بخل است.

آفت آرزو، اجل است.

آفت نیکی، همدم بد است.

آفت قدرت، ستمگری و سرکشی است.

سرآمد آفتها، شیفتگی به لذتها (و خوشگذرانی) است.

بدترین آفتِ خرد، خود بزرگ بینی است.

میزان الحکمه/جلد اول/ ص ۱۵۱ و ۱۵۲

پیامبر خدا (ص) فرمودند:

آفت زیرکی، خود ستایی است.

آفت شجاعت، تعدّی است.

آفت گذشت، منت است.

آفت زیبایی، غرور است.

آفت عبادت، سستی است.

آفت سخن، دروغ گفتن است.

آفت علم، فراموشی است.

آفت بردباری، سبکسری است.

آفت شرافت خانوادگی، فخر فروشی است.

آفت بخشندگی، اسراف است.

آفت دین ، خواهشهای نفسانی است.

میزان الحکمه/جلد اول/ ص ۱۵۱

رابطه میان زوجین رابطه ای مهم و حیاتی است. چرا که یک زوج، پایه های یک خانواده را تشکیل  می  دهند و اگر این پایه ها دچار تزلزل باشند، بر شکل گیری شخصیت فرزندان احتمالی این خانواده، تاثیر خواهند گذاشت.

در رابطه میان یک زوج، نکات متعددی وجود دارد که هر یک به نوعی حائز اهمیت می باشند. اما به نظر می رسد آنچه بیش از هر چیزی مهم است این است که زن و مردی که تشکیل زندگی داده اند، از همان آغاز زندگی مشترک شان، چگونه به یکدیگر نگاه می کنند و چه نگرشی نسبت به یکدیگر دارند. این مسئله بسیار مهم است و می تواند موجب افزایش مهر و عطوفت در میان زوج و یا کاهش چنین چیزی باشند و یا در نهایت، نوعی احساس بی تفاوتی در میان آنها ایجاد کنند. نکته مهم این است که رفتار زوجین نسبت به یکدیگر در ارتباط مستقیم با نحوه نگرش آنها نسبت به یکدیگر قرار دارد. مسلما فردی که همسرش را به چشم انسانی ارزشمند و محترم نگاه می کند، رفتاری احترام آمیز با او دارد. فردی هم که همسرش را فروتر از خویش ببیند و او را فردی نالایق بداند، رفتاری حقیرانه نسبت به او خواهد داشت. بنابراین برای اینکه فردی بتواند رفتاری شایسته و مطلوب با همسرش داشته باشد، لازم است که ابتدا نگرش خود را نسبت به همسر، اصلاح کند.

شاید این زیباترین نوع نگاه به همسر باشد که او را نعمتی برای تکمیل آرامش خویش بدانید و برای شناخت این نعمت تلاش کنید.

طبیعتا برای شناخت، لازم است که در قدم اول به خصلتهای مثبت همسرتان توجه کنیم. وقتی بخواهید ویژگیهای مثبت همسرتان را ارزیابی کنید، این اقدام موجب می شود تا احساس بهتری نسبت به او پیدا کنید و در نتیجه در روابط متقابل با وی، این احساس را مد نظر داشته باشید و حتی به طرق گوناگون از این احساس سخن بگوئید. این مسئله موجب افزایش اعتماد به نفس زوجین می شود. تصور کنید وقتی یکی از زوجین به یاری جملات و عبارات محبت آمیز می تواند تاثیری عمیق در همسرش ایجاد کند و یک زندگی سرشار از محبت و احترام را ایجاد کند. فراموش نکنید که انسان موجودی است که این قدرت را دارد که خود را از خاک به افلاک رساند و در مورد دیگران نیز همین موضوع را می تواند اجرا کند.

از ویژگیهای مثبت یک زن نمونه این است که همواره به گونه ای با همسرش برخور می کند و درباره او طوری سخن می گوید که گویا همسرش را با تمام دنیا عوض نمی کند. چنین کسی وقتی در جمعی قرار می گیرد که همه از همسرشان بدگویی می کنند، به نیکی از شوهرش یاد می کند و به او اعتقاد قلبی دارد حتی اگر شوهر او از مال دنیا بی بهره باشد و نسبت به ضعف های اخلاقی او آگاهی داشته باشد. بنابراین لازم است یک نکته را همیشه در نظر داشته باشید و آن این است که به گفته های بدگویان اهمیتی ندهید و بدانید که عاشق زندگی بودن، موجب شیرین کامی شما و ساده شدن مشکلاتتان می شود.

همسر شما هم مثل تمامی افراد دیگر، دارای نقاط ضعف و محدودیت هایی می باشد همانطور که خود شما هم همین گونه هستید. آنچه مهم است رفتاری است که شما در مواجهه با نقاط منفی همسرتان دارید

اما بخش دیگری از شناخت مربوط به شناخت ویژگیهای منفی همسر می باشد. آنچه مسلم است اینکه هیچ انسانی کامل نیست و هر کس دارای نقاط ضعف و قوت خاصی می باشد. وقتی این مسئله را عمیقا بپذیریم، یاد می گیریم که سطح توقعاتمان را از دیگران محدود کنیم و انتظار نداشته باشیم که با فردی بی نقص مواجه شویم.

همسر شما هم مثل تمامی افراد دیگر، دارای نقاط ضعف و محدودیت هایی می باشد همانطور که خود شما هم همین گونه هستید. آنچه مهم است رفتاری است که شما در مواجهه با نقاط منفی همسرتان دارید. رفتاری که می تواند در جهت اصلاح نکات منفی باشد و یا تاثیر مخربی داشته باشد. مثل فردی که دائما ایرادهای همسرش را به رخ او می کشد و عزت نفس او را تخریب می کند و به این ترتیب حرمت میان زوجین کم می شود.

در حالیکه در برخی از مواقع می توان با چشم پوشی از رفتارهای اشتباه همسر و فرصت دادن به او برای رفع این موارد، می تواند موجب اعتماد بیشتر او به زندگی و شریک زندگی اش باشد. مطمئن باشید که مدارا کردن در دراز مدت و کوتاه مدت، ثمر بخش خواهد بود و باید کمی صبور و حلیم باشید.

به گفته ی امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) زندگی در مدارا کردن است.(غررالحکم،۵۱۲)

البته این بدان معنا نیست که در زندگی اجازه دهید تا کارد به استخوان شما برسد و یا اینکه خود را نابود کنید و تصور کنید در حال مدارا کردن هستید. آنچه به آن توصیه می شود، درباره حب و بغض ها و قضاوتهای بی موردی است که میان همسران اتفاق می افتد. این مسئله است که با گذر زمان و مدارا پیشه کردن، می توان به از بین رفتن آن، امیدوار بود. به خاطر داشته باشید که می توان یک زندگی را قدم به قدم بنا کرد. مهم این است که پایه های این زندگی با احترام، عشق و اعتماد زوجین نسبت به یکدیگر، گذاشته شود.

فاطمه ناظم زاده

بخش خانواده ایرانی تبیان

مرا تنها مگردان

خداوندا مــــرا تنها مگردان                            بــه پیش مردمان رسوا مگردان

دلم در بند دنیا گشته یـــارب                                 اسیـــــر زینت دنیا مگردان

دلم بـا عشق در سوز و گدازست                      برای غیر خــود شیدا مگردان

ز نفس نانجیبم کن رهــــایم                           مهــار نفس سرکش وا مگردان

ز سوز دل تمنا از تــــو دارم                             مرا از خود تو بـی پروا مگردان

به خوانت من نمکدان را شکستم                    مـرا درمانده چون اعدا مگردان

گنه کرده بــــلا  نازل برایم                              تـو دفعش را دریغ از ما مگردان

شفای درد دل تنها تــو هستی                              دلم را مبتـــــلا یارا مگردان

مبینا نفس سرکش در کمین است                         اسیـــر آن خداوندا مگردان

وزن شعر: مفاعیلن مفاعیلن فعولن

نصرالدین کریمی (مبین) از زیاران

این منظومه بر اساس روایتی از حضرت امام جعفر صادق (ع) تنظیم شده است که ترجمه ی روایت فوق نیز در ذیل می آید لطفا از آن  برداشت سیاسی نفرمایید.

ابر غیبت کرده پنهانت چـــــــــــرا                     کی شود روشن ز رویت دیده ها

در غیابت باغ بی بــــــــار و برست                    بـــــــــاد پــــاییزی نماید بس جفا

رسمِ بــــــد گردیده خصم جان ما                      پشتمان در زیــر غم گشته دو تا

مهربانی گــــــــوهری کمیاب شد                     مهر و مه در عشوه و نـــاز و ادا

آشنایان دور از هم در کنـــــــــار                       دوست شـد بیگانه، دشمن آشنا

شد حیا هم بـــی حیا در این زمان                    شرمساری داستــــــان قصه ها

آشکارست هر چه باطل در جهان                      آیه های نــــــور قــــرآن در خفا

ارزش انسان شــــده دوز و کلک                       راستی مفقود و بس هم بی بها

صف به صف در انتظار کعبه ایم                         حـاجیان هم فکرشان غیر خــدا

سایه افکندست چتر ظلم و جور                        شـــام گشته روزِ روشن بهر ما

ظرف دین را واژگون گردیده بین                         در عمل شــد دینمان بی محتوا

بین ز اهل حق چه پیشی جسته اند                  در رقابت اهــــل باطل ،هر کجا

جنس مردان و زنان را کــــن نظر                        میکند برخود، همان جنس اکتفا

حرمت پیران نباشد بـــــــر جوان                         بس ادب نـایاب شــد در بچه ها

کفر و کافر یکه تــــاز عالم است                         مومنان خاموش و ایمان در خفا

غیر شــــــــد بهتر زخویشان همه                       قطـع گــــردیده صله در بین ما

خیرخواهی شد غریب و شر عزیز                       راه شر بـازست و بسته خیرها

زندگی از لغو و بیهوده پـُــر است                          کــــور و کر از بهر آیــــات خدا

جابجا شـــــد هر حرامی با حلال                         اهــل تقوا را بُوَد بس عقده ها

شد گنه در نزد مردم چون سبک                         نـــــــام هدیه گشته نام ارتشا

چاپلوسان عهده دار کــار و بـــار                          شد فراوان چاپلوسی، هر کجا

در ره خشم خــــــــدا از مسلمین                       خرج میگردد بسی سرمایه ها

شد معین قیمت هـــــــــر منصبی                       صندلیها دارد ارزش بهــر مــــا

همت مردم شده دراین زمــــــان                         شهوت و سیری، از سرتا به پا

کار مردم سخت گیر پـــارتیست                             گـــر شود حتی کمک بر بینوا

شد کسالت چیره بــــر طاعاتمان                           بـــرنمـاز و وقت آن، بی اعتنا

در منابر صحبت از تقــــــوا شود                             منبری هم خــود نیارد آن بجا

در قضاوت حق مردم پــایمــــال                            دادرس بویی نبــرده از خـــدا

گر نکرده یک گنه، روزی کسی                              دل غمین باشد، بگیرد او عزا

همچو حیوانات مــردان و زنـــان                             گشته فحشا منتشر،در هرکجا

بدعتی نو میرسد هــــــر سال نو                            دین و ایمان آنزمان، انـــــدر فنا

شد فراوان مال و سرمایه ولــــی                           بی زکات و خمس باشد، آن بلا

از هـــــــوا شد پر درون نفسمان                              هم نبـــاشد بـــاک از روز جزا

منکــــــــــرات منتشر در جامعه                              بسته راه خیر را در هــر سرا

گر کسی خواهد شود ناهی ز زشت                         میشود آمــــــاج تهمت، افترا

حـــــــال دنیا رو به آبادی رود                                  بیشتر از آن شده ویــرانه ها

شغل بــرخی کم فروشی میشود                            عده ای غرقند در سود ربــا

هر دمـــــــی آید بلایی بر سرم                                ده خـــداونــدا نجــــاتم از بلا

ایــــن سفینه رو به طوفان میرود                              بــــارالها تو رسان یک ناخدا

شد «مبین» دریـا و صحرا و زمین                              در نـــوا یــــا مهدی زهرا بیا

هذا من فضل ربی/ نصرالدین کریمی (مبین)

جمعه ۱۶/۰۴/۹۱/ شانزدهم شعبان ۱۴۳۳/پایان سرودن قصیده ساعت ۲۳:۱۰

وزن شعر: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن

*******************************************

امام صادق علیه السلام به یکی از یاران خود فرمودند:

۱٫هنگامی که ظلم و ستم همه جا فراگیر شده باشد؛*

۲٫ قرآن فرسوده، و بدعتهائی از روی هوا و هوس در آن آمده؛

۳٫ آئین خدا بی محتوا شده، همانند ظرفی که آن را واژگون سازند؛*

۴٫ هنگامی که ببینی اهل باطل بر اهل حق پیشی گرفته اند؛*

۵٫ مردان به مردان و زنان به زنان قناعت کنند؛*

۶٫ افراد با ایمان سکوت اختیار کرده اند؛*

۷٫ کوچکترها احترام بزرگترها را رعایت نمی کنند؛*

۸٫ پیوند خویشاوندی بریده شده؛*

۹٫ مداحی و چاپلوسی فراوان شده؛*

۱۰٫ آشکارا شراب نوشیده شود؛

۱۱٫ راه های خیر منقطع و راه های شر مورد توجه قرار گرفته؛*

۱۲٫ حلال، تحریم شود و حرام، مجاز شمرده شود؛*

۱۳٫ قوانین و فرمانهای دینی طبق تمایلات اشخاص تفسیر گردد؛

۱۴٫ از افراد با ایمان، چنان سلب ایمان شود که جز با دل، نتوانند ابراز تنفّر کنند؛

۱۵٫ سرمایه های عظیم در راه خشم خدا صرف گردد؛*

۱۶٫ رشوه خواری در میان کارکنان دولت رایج گردد؛*

۱۷٫ پستهای حسّاس به مزایده گذارده میشود؛*

۱۸٫ (بعضی از) مردان از خود فروشی زنان خود، ارتزاق کنند؛

۱۹٫ قمار آشکار گردد؛

۲۰٫ سرگرمیهای ناسالم چنان رواج پیدا کنند که هیچکس جرأت جلوگیری از آن نداشته باشد؛

۲۱٫ شنیدن حقائق قرآن بر مردم گران آید، امّا شنیدن باطل سهل و آسان؛*

۲۲٫ هنگامی که ببینی همسایه، همسایه خود را از ترس زبانش احترام می کند؛

۲۳٫ مساجد را به زیورها بیارایند؛*

۲۴٫ برای غیر خدا به حجّ خانه خدا بشتابند؛*

۲۵٫ مردم سنگدل شوند؛

۲۶٫ مردم طرفدار کسی باشند که پیروز است (خواه بر حق باشد یا باطل)؛

۲۷٫ آنها که به دنبال حلال هستند نکوهش شوند و آنها که به دنبال حرامند ستایش؛*

۲۸٫ آلات لهو و لعب در مکه و مدینه آشکار گردد؛

۲۹٫ اگر کسی اقدام به امر به معروف و نهی از منکر کند، به او توصیه میکند که این کار وظیفه تو نیست؛*

۳۰٫ مساجد پر از کسانی است که از خدا نمیترسند؛

۳۱٫ تمام همّت مردم، شکم و فرجشان است؛*

۳۲٫ امکانات مادی و دنیوی فراوان می گردد و دنیا به مردم روی میکند؛

۳۳٫ زنان خود را در اختیار افراد بی یمان می گذارند؛

۳۴٫ ویرانگری (به وسیله جنگها) بر عمران و آبادانی پیشی میگیرد؛*

۳۵٫ پرچمهای حق پرستی فرسوده و کهنه می گردد؛

۳۶٫ درآمد زندگی بعضی تنها از طریق کم فروشی می شود؛*

۳۷٫ کسانی هستند که با سرمایه فراوان، در حالی که در عمرشان حتّی یک مرتبه هم زکات نپرداخته اند؛*

۳۸٫ مردم، عصرها در حال نئشگی و صبحگاهان مستند؛

۳۹٫ هنگامی که ببینی مردم، همه به یکدیگر نگاه می کنند و از فاسدان شرور، تقلید می نمایند؛

۴۰٫ هر سال فساد و بدعتی نو، پدیدار میشود؛*

۴۱٫ مردم و محافل، همه پیرو ثروتمندان خود خواه میشوند؛

۴۲٫ در حضور جمع، همانند حیوانات مرتکب اعمال جنسی میشوند؛*

۴۳٫ اموال زیاد را، در غیر راه خدا مصرف میکنند، امّا در راه، خدا از مقدار کمی مضایقه میدارند؛*

۴۴٫ افرادی پیدا می شوند که اگر یک روز گناه کبیره ای انجام ندهند، غمگینند؛*

۴۵٫ حکومت به دست زنان می افتد؛

۴۶٫ نسیمها به سود منافقان میوزد و هیچ جریانی به سود افراد با ایمان نیست؛

۴۷٫ دادرسان بر خلاف فرمان خدا قضاوت می کنند؛*

۴۸٫ بر فراز منابر، دعوت به تقوا می شود، ولی دعوت کننده خود به آن عمل نمیکند؛*

۴۹٫ مردم نسبت به وقت نماز بی اعتناء می شوند؛*

۵۰٫ حتّی کمک به نیازمندان، با توصیه و پارتی بازی صورت میگیرد، نه برای خدا؛*

…در چنین زمانی مراقب خویش باش و از خدا تقاضای نجات و رهایی از این وضع ناهنجار کن! (که فرج نزدیک

است!)*[۲۱] [۲۱] .  بحارالانوار ج ۵۲ ص ۲۵۶