بسم رب العشق یعنی با سلام

بسم رب المنتهی و والسلام

می کنم آغاز اما بی کلام

خود بخوان از رنگ رخسارم تمام

صد هزاران نکته در سیمام هست

خط پیشانی و خونِ در چشام

روزگارم بر خلاف ظنِّ من

شد به غفلت طیُّ و محتاج دعام

تا کند لطفی نثار بنده اش

وز سر رحمت نماید او صِدام

که بیا اما نه از هر کوی و بام

کوی عشق و کوی آن شُرب مدام

کوی کل هستی عالَم، حسین (ع)

بوی عشقی که بپا شد از خیام

کو همان گل باشد و بلبل تویی

گر که باشی قابل و آری تو جام

از ره عشق حسین بالا بیا

خون من باشد حسین، پس خوش خَرام

قله ی قاف حسین بالاتر است

از تمام قله ها و والسلام

هادی پارسا